#WojennyDzień - Niemieckie rozporządzenie wprowadzające karę śmierci dla Żydów opuszczających teren getta oraz dla Polaków, którzy udzielają im schronienia
15 października 1941 r. Hans Frank wydał rozporządzenie, w myśl którego Żydzi opuszczający teren getta podlegają karze śmierci. Wprowadzony przez niemieckich okupantów przepis dotyczył również ludności polskiej udzielającej Żydom schronienia. Pomimo drastyczności niemieckich rozporządzeń, wielu Polaków ryzykowało własnym życiem, niosąc bezinteresowną pomoc swoim sąsiadom.
Na terenie okupowanej Polski niemiecki okupant prowadził bezwzględną, rasistowską politykę narodowościową. Wprowadzone przez Hansa Franka rozporządzenie uderzało zarówno w Żydów, jak i w Polaków – mieszkańców utworzonego przez Niemców Generalnego Gubernatorstwa. Przepis ten był w późniejszym czasie powtarzany i uzupełniany przez zarządców poszczególnych dystryktów, którzy precyzowali, co oznacza pomoc Żydom. Oprócz udzielania schronienia, wsparcie obejmowało także przewożenie Żydów czy handel z nimi. Pomimo zagrożenia własnego życia, wielu Polaków zdecydowało się wspomóc swoich sąsiadów. Wielu z nich zostało zamordowanych przez Niemców za udzielanie tej pomocy. Przykładem może być wielodzietna rodzina Ulmów z Markowej, którą rozstrzelano wraz z ukrywanymi przez nich Żydami.
