Instalacja artystyczna na zakończenie wystawy głównej MIIWŚ
W środę 23 lipca w Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku oficjalnie zaprezentowaliśmy nową instalację artystyczną – swoiste postscriptum wystawy stałej Muzeum II Wojny Światowej i jednocześnie jej istotne dopełnienie. Konstrukcja znajduje się w ostatnim pomieszczeniu ekspozycji i umożliwia zwiedzającym podzielenie się odczuciami, przemyśleniami i opiniami na temat obejrzanej wystawy. Pozwala też na chwilę wytchnienia po zetknięciu się z traumatycznymi tematami poruszanymi na wystawie. Przestrzeń refleksji została udostępniona zwiedzającym dwa tygodnie temu i już zapełniła się wieloma opiniami. Wciąż zachęcamy naszych gości, aby zostawili po sobie ślad.
W wydarzeniu wzięli udział prof. Rafał Wnuk, dyrektor MIIWŚ w Gdańsku, oraz projektantka, Dorota Terlecka, i rzeźbiarz, Ziemowit Liszek, odpowiedzialni za stworzenie dzieła. Wśród zaproszonych gości byli również kmdr w st. spocz. Roman Rakowski wraz z rodziną oraz przedstawiciele środowisk kombatanckich – członkowie Kolegium do Spraw Dziedzictwa Kulturowo-Historycznego przy marszałku woj. pomorskiego:
Jadwiga Basińska – prezes Światowego Związku Żołnierzy AK Środowisko Pomorskie Oddział Gdańsk
Irena Dobrowolska-Żyłok – przedstawicielka Związku Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Gdańsk
Zofia Kłoczko – wiceprezes Związku Sybiraków Oddział Wojewódzki w Gdańsku
Stanisław Skrzypski – prezes Związku Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej Zarządu Okręgowego w Gdańsku, z małżonką
Hanna Śliwa-Wielesiuk – prezes Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Gdańsku;
Stefan Turzyński – wiceprezes Stowarzyszenia Niewidomych Cywilnych Ofiar Wojny w Gdańsku
Lidia Kurz prezes Związku Kombatantów Rzeczpospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych
Tamara von Wiecka – przedstawicielka Urzędu Marszałkowskiego i członkini Kolegium.
Dyrektor MIIWŚ w Gdańsku, prof. Rafał Wnuk, podkreśla, że dzięki nowej instalacji głos zwiedzających staje się częścią muzealnej opowieści – mogą oni wyrazić swoją opinię nie tylko wirtualnie: „Wystawa żyje. Zmieniamy ją, by lepiej poznać naszych gości, by zrozumieć, jak odbierają to, co dla nich stworzyliśmy. Dajemy im możliwość osobistej wypowiedzi, wejścia w dialog z wystawą i podzielenia się swymi emocjami i opiniami”.
