Zmierzch kurortu

W nocy z 10 na 11 stycznia 1914 r. rozszalał się na Bałtyku sztorm, który uczynił wiele szkód. Fale wyrzucały na brzeg mniejsze statki, wdzierały się na nabrzeże powodując niszczenie urządzeń przeładunkowych. Największe jednak szkody uczynił sztorm na Westerplatte. Plaża kąpieliska oraz jej zabudowa przyjęła na siebie główny atak wiatru i ogromnych fal. Drewniane budynki łazienek, przebieralnie i kabiny kąpielowe uległy zniszczeniu.

Ich połamane resztki, wleczone, przewalane z miejsca na miejsce, pozostały w końcu w dalekim oddaleniu od linii brzegowej, niczym nie przypominając wspaniałych do niedawna urządzeń plażowych.

Pierwszym sygnałem nadchodzących dla kurortu na Westerplatte zmian, było zmniejszenie się liczby gości w okresie I wojny światowej. Niepewna sytuacja polityczna, jaka wytworzyła się wokół Gdańska po zakończeniu działań wojennych, również nie sprzyjała masowym przyjazdom nad Bałtyk. Najlepsze lata kurortu powoli przemijały, zmieniał się on stopniowo w lokalne kąpielisko. W roku 1919 właścicielem części jego terenów stał się polski Bank Związku Spółek Zarobkowych z Poznania. Zaś ostatecznie jego historię zakończyła uchwała Rady Ligi Narodów z 1924 r., przyznająca obszar półwyspu Westerplatte Polsce, w celu utworzenia tam Wojskowej Składnicy Tranzytowej