#WojennyDzień - Wojska brytyjskie wkraczają do Addis Abeby

6 kwietnia 1941 r. wojska Imperium Brytyjskiego, po przyjęciu kapitulacji księcia Aosty dowodzącego oddziałami włoskimi w Afryce Wschodniej, wkroczyły do stolicy Etiopii – Addis Abeby. W ten sposób została wyzwolona stolica państwa, które jako pierwsze padło ofiarą agresji faszystowskich Włoch. Na początku maja do swojej stolicy powrócił cesarz Hajle Sellasje.

Podbój Etiopii przez Benita Mussoliniego w latach 1935–1936 był z jednej strony elementem budowy włoskiego imperium kolonialnego, z drugiej zaś odwetem za upokarzającą klęskę wojsk włoskich w bitwie pod Aduą (1896 r.). Zajęcie Addis Abeby (1936 r.) oznaczało początek okupacji Etiopii, wygnanie jej władcy cesarza Hajle Sellasje oraz proklamowanie włoskiego imperium we Wschodniej Afryce, składającego się z Etiopii, Erytrei i Somali Włoskiego.

Wraz z przystąpieniem Włoch do wojny z Anglią i Francją (10 czerwca 1940 r.) ich siły zbrojne w Afryce Wschodniej zagroziły posiadłościom Brytyjczyków na tym terenie oraz znajdującemu się pod brytyjską władzą Egiptowi. Pierwszy włoski atak zakończył się sukcesem – zajęto Somali Brytyjskie – ale na tym ofensywa wygasła. Dowodzący wojskami Mussoliniego książę Aosty wstrzymał się od dalszych działań zbrojnych.

W styczniu 1941 r. siły Imperium Brytyjskiego przejęły inicjatywę i weszły do włoskiej Erytrei (gen. William Platt), a w marcu zwyciężyły w bitwie pod Keren (północna Erytrea). Równolegle gen. Alan Cunningham zajął Somali Włoskie. Panowanie Włoch w Afryce Wschodniej zaczęło się kruszyć. Kapitulacja włoskiego garnizonu w Addis Abebie oraz wejście do stolicy Etiopii wojsk brytyjskich było zapowiedzią rychłego upadku włoskich rządów w Afryce Wschodniej, który nastąpił wraz z kapitulacją sił faszystowskich w Gondarze (północno-zachodnia Etiopia) pod koniec listopada 1941 r. Zwycięstwo Brytyjczyków w Afryce Wschodniej w 1941 r. było pierwszym tak znaczącym sukcesem militarnym aliantów po serii wcześniejszych klęsk.