#WojennyDzień - Udział Słowacji w rozbiorze ziem polskich w 1939 r.

Dnia 21 listopada 1939 r. Niemcy przekazały Słowacji przygraniczne polskie tereny Spisza i Orawy zamieszkane przez ponad 34 tys. osób. Była to nagroda za wkład militarny wniesiony przez sojusznika III Rzeszy w kampanię zbrojną przeciw Polsce. W praktyce działania słowackich żołnierzy zgrupowanych w ramach polowej armii „Bernolak” pod dowództwem gen. Ferdinanda Čatloša nie miały znaczenia strategiczno-militarnego – miały wymiar wyłącznie propagandowy.

Udział Słowacji w wojnie przeciwko Polsce po stronie Niemiec wiąże się z procesem likwidacji Czechosłowacji w latach 1938–1939. Za zgodą Niemców wschodnia część tego państwa ogłosiła niepodległość w marcu 1939 r. Na czele państwa słowackiego stanął ks. dr Jozef Tiso, który zgodził się zarówno na rozmieszczenie niemieckich wojsk na terenie kraju, jak i na aktywny udział tworzącej się armii słowackiej w agresji na Polskę. Powstanie marionetkowego względem Niemiec rządu w Bratysławie znacząco pogorszało możliwości obronne Rzeczpospolitej, oznaczało bowiem okrążenie przez nieprzyjaciela również od południa.

Dwie dywizje słowackiej armii zaatakowały Polskę już 1 września, przeprowadzając uderzenie na Bukowinę Tatrzańską, Krynicę i Muszynę. Kolejna dołączyła tydzień później, atakując Duklę i Baligród. Głównym celem było odebranie terenów przygranicznych, do których Bratysława wysuwała roszczenia. W trakcie walk zginęło co najmniej kilkunastu słowackich żołnierzy. Do niewoli dostało się 1350 Polaków. Po zakończonej kampanii do Słowacji przyłączono Spisz i Orawę oraz terytoria, które znalazły się w granicach RP jesienią 1938 r.