#WojennyDzień - Początek oblężenia Leningradu
8 września 1941 r. do Leningradu zbliżyły się niemieckie oddziały wspierane przez fińskie jednostki oraz hiszpańskich ochotników z Błękitnej Dywizji. Rozpoczęła się trwająca 872 dni blokada miasta. W jej wyniku śmierć poniosło ponad milion jego mieszkańców.
Zajęcie Leningradu, ze względu na jego strategiczne położenie oraz znaczenie propagandowe (jako miejsce noszące imię Lenina oraz będące kolebką komunistycznej rewolucji), było jednym z głównych celów uderzenia III Rzeszy w ramach operacji „Barbarossa” (Grupa Armii Północ) w czerwcu 1941 r. Skoncentrowane w tym rejonie sowieckie siły nie pozwoliły jednak jednostkom Wehrmachtu z marszu zdobyć miasta. Wobec zaistniałej sytuacji najwyższe dowództwo niemieckie podjęło decyzję o oblężeniu, a tym samym zablokowaniu Leningradu, skazując znajdującą się tam ludność na śmierć głodową. Zapasy żywności szybko się skończyły, brak trwałej łączności z krajem utrudniał dostawę pożywienia, a pogarszające się warunki sanitarne oraz trwające bombardowania przyczyniły się do licznych zgonów. Dopiero 27 stycznia 1944 r. Armia Czerwona zdołała zdjąć oblężenie miasta. W trakcie blokady z powodu głodu i chorób zmarło ponad milion mieszkańców. Kilkaset tysięcy żołnierzy sowieckich zginęło w trakcie obrony miasta. Tragedia oblężonych stała się jednym z symboli okrucieństwa II wojny światowej.
