#WojennyDzień - Biuro Polityczne KC WKP(b) podejmuje decyzję o skazaniu na zagładę ok. 26 tys. Polaków

5 marca 1940 r. Biuro Polityczne Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) podjęło formalną decyzję w sprawie przeprowadzenia masowego mordu na niewinnych obrońcach Rzeczpospolitej Polskiej przetrzymywanych po agresji Związku Sowieckiego na Polskę w obozach „specjalnych” w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz w kilku więzieniach NKWD na terenie przedwojennych wschodnich województw RP.

Projekt decyzji o likwidacji polskich jeńców wojennych i więźniów przygotował ludowy komisarz spraw wewnętrznych ZSRS Ławrientij Beria. We wniosku skierowanym do „towarzysza Stalina” polecał on rozpatrywanie spraw w trybie specjalnym, bez wzywania aresztowanych, bez przedstawiania im zarzutów i decyzji o zakończeniu śledztwa oraz bez przedstawiania aktu oskarżenia.

5 marca 1940 r. wniosek Berii został rozpatrzony i zaakceptowany przez politbiuro WKP(b). Na dokumencie oprócz Stalina swoje podpisy złożyli: Kliment Woroszyłow, Wiaczesław Mołotow i Anastas Mikojan. Decyzję zaakceptowali także Michaił Kalinin i Łazar Kaganowicz (ich nazwiska odnotował sekretarz na marginesie dokumentu). Zaoczne ferowanie wyroków śmierci polecono trójce funkcjonariuszy NKWD: Wsiewołodowi Mierkułowowi, Bogdanowi Kobułowowi i Leonidowi Basztakowi.

Według wyliczeń podanych w dokumencie z 5 marca 1940 r. plan wymordowania dotyczył: „W obozach dla jeńców wojennych […] 14 736 byłych oficerów, urzędników, obszarników, policjantów, żandarmów, dozorców więziennych, osadników i agentów wywiadu – według narodowości ponad 97% Polaków. Wśród nich: generałów, pułkowników i podpułkowników – 295, majorów i kapitanów – 2080, poruczników, podporuczników i chorążych – 6049, oficerów i młodszych dowódców policji, straży granicznej i żandarmerii – 1030, szeregowych policjantów, żandarmów, dozorców więziennych i agentów wywiadu – 5138, urzędników, obszarników, księży i osadników [wojskowych] – 144. W więzieniach zachodnich obwodów Ukrainy i Białorusi przetrzymywanych jest ogółem 18 632 aresztowanych (wśród nich 10 685 Polaków), w tej liczbie: byłych oficerów – 1207, byłych policjantów, agentów wywiadu i żandarmów – 5141, szpiegów i dywersantów – 347, byłych obszarników, fabrykantów i urzędników – 465 członków różnorakich k-r [kontrrewolucyjnych] i powstańczych organizacji i różnych k-r [kontrrewolucyjnych] elementów – 5345, zbiegów – 6127”.

W ten sposób – bez procesów sądowych i z pogwałceniem elementarnych zasad funkcjonowania cywilizowanego świata – przesądzono o losie tysięcy Polaków uznanych przez Stalina i jego katów za „zatwardziałych, nierokujących poprawy wrogów władzy sowieckiej”. Zbrodniczą operację likwidacyjną rozpoczęto 3 kwietnia 1940 r. Jest ona kwalifikowana jako ludobójstwo.