Spektakl "Blizny pamięci" na scenie Muzeum oraz w TVP Polonia
Spektakl "Blizny pamięci" to opowieść o jednej z najbardziej fascynujących postaci polskiej historii: Janie Karskim. Historia opowiadana jest z dwóch perspektyw: młodego rozpoczynającego życie chłopaka wrzuconego w wir działań wojennych (w tej roli Sebastian Ryś) i doświadczonego mężczyzny u schyłku życia, do którego powracają wciąż żywe i nie dające o sobie zapomnieć obrazy tragicznej młodości (w tej roli Jerzy Zelnik). Dwa nurty narracji dopełniając się, wchodzą ze sobą w dialog, wzajemnie komentują oddając pełen wewnętrznych napięć nurt ludzkiego życia. Powstaje niezwykle poruszająca wypowiedź o ludzkim wymiarze historii i bohaterstwa.
8 grudnia 2019 roku (niedziela) o godzinie 20:00 w sali konferencyjnej im. Jana Olszewskiego w Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku po raz kolejny spektakl zostanie zaprezentowany publiczności. Tego samego dnia o 20:40 widowisko będzie transmitowane w TVP Polonia.
scenariusz i reżyseria – Jerzy Zelnik
obsada – Jerzy Zelnik, Sebastian Ryś
produkcja – Fundacja Zatrzymać Czas
realizacja telewizyjna – Tomasz Motyl
Jerzy Zelnik - w 1968 roku ukończył Wydział Aktorski warszawskiej PWST. Już po pierwszym roku studiów zagrał główną rolę Ramzesa XIII w filmie J. Kawalerowicza „Faraon”– nominowanym do Oskara. Po studiach został zaangażowany do Teatru Starego w Krakowie (1968-1970), gdzie pracował z takimi reżyserami jak Zygmunt Hübner, Jerzy Jarocki i Konrad Swinarski. W 1970 roku wrócił do Warszawy i związał się na sześć sezonów z Teatrem Dramatycznym. W 1979 roku otrzymał angaż w Teatrze Powszechnym w Warszawie (1979–1986), gdzie zagrał m. in. role Razumowa w „Spiskowcach” wg Conrada, Zachara Bardina we „Wrogach” Gorkiego i Jazona w „Medei” Eurypidesa w reżyserii Zygmunta Hübnera, ówczesnego dyrektora Powszechnego. W 1986 roku rolą Klaudiusza w „Hamlecie” rozpoczął współpracę ze stołecznym Teatrem Studio, którego dyrektorem był wtedy Jerzy Grzegorzewski. Powierzył mu m. in. role Guślarza w „Dziadach” i Trigorina w „Czajce”. W 1992 roku wrócił do Teatru Powszechnego i pozostał w jego zespole do lutego 2005 roku, kiedy to objął funkcję dyrektora artystycznego Teatru Nowego w Łodzi. Pozostał na tym stanowisku do sierpnia 2008 roku. W 2002 roku wyreżyserował tam „Makbeta” W. Szekspira, grając główną rolę; „Rozbity dzban” Heinricha von Kleista czy „Wszystko z miłości” Alana Ayckbourna. W swoim dorobku artystycznym ma około 70 filmów fabularnych, w tym znakomite kreacje: Judasza w „Piłacie i innych” A. Wajdy, Kapucyna w „Skorpionie, pannie i łuczniku” A. Kondratiuka, Łukasza w „Dziejach grzechu” W. Borowczyka, Zygmunta Augusta w „Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny A. Majewskiego.
Sebastian Ryś – urodził się 13 lipca 1986 roku we Wrocławiu. Syn Urszuli z domu Napiórkowskich i Jacka Rysia, śpiewaków operowych. Studiował na wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej w Warszawie, którą ukończył tytułem Magistra Sztuki. Po szkole, a w zasadzie jeszcze podczas jej trwania, związał się z Teatrem im. Witkacego w Słupsku, gdzie zagrał rolę Stasia w spektaklu „Witkacy jest 20 do X-tej” w reżyserii Andrzeja Marii Marczewskiego. Spektakl pokazywano na festiwalach w kraju i za granicą, w tym na festiwalu w Edynburgu. Kolejnym spotkaniem z dramaturgią Witkacego była rola w „Wariacie i Zakonnicy” w reżyserii Jacka Bunscha. W tym samym czasie rozpoczął swą przygodę filmową, grając w obrazie „Historia Roja czyli w Ziemi lepiej słychać” Jerzego Zalewskiego. Współpracował z Mazowieckim Instytutem Kultury, Teatrem Palladium, Teatrem Prochownia czy Instytutem Teatralnym. W 2012 roku rozpoczął pracę w Płockim Teatrze im. Jerzego Szaniawskiego, gdzie zagrał w spektaklach: „Trzej mężczyźni w różnym wieku” Szymona Bogacza w reżyserii Julii Mark, w „Hamlecie” w reżyserii Marka Mokrowieckiego, a także w „Ślubach Panieńskich” w reżyserii Tomasza Grochoczyńskiego, gdzie wcielił się w rolę Albina. W swoim repertuarze posiada monodram „Zupa rybna w Odessie”, poświęcony Janowi Karskiemu, którego scenariusz opowiada również o losach jego bliskich. Spektakl pokazany w wielu miejscach w Polsce, również w USA, był wielokrotnie nagradzany na festiwalach teatralnych.
