Rozbudowa Wojskowej Składnicy Tranzytowej

Przygotowania do budowy Składnicy

Generalnym pełnomocnikiem do spraw budowy składnicy został mianowany kontradmirał Jerzy Zwierkowski. Kwestią priorytetową było wybudowanie nowego basenu portowego oraz magazynów do przechowywania broni, amunicji i materiałów wybuchowych. Niektóre domy mieszkalne, miały stać się koszarami dla oddziału wartowniczego, pozostałe zostały przeznaczone do wyburzenia. W sierpniu 1924 r., Ministerstwo Spraw Wojskowych powołało specjalną komisję nadzoru budowlanego i przystąpiło do realizacji budowy składnicy.

Budowa basenu amunicyjnego

Na lokalizację basenu wybrano zachodnią część półwyspu. Prace budowlane były prowadzone przez gdańską firmę Continental Bau A.G. oraz przedsiębiorstwo Władysława Szawernowskiego z Warszawy. Mimo trudności związanych z opóźnieniami w dostawach materiałów budowlanych, budowę Basenu Amunicyjnego ukończono w listopadzie 1925 r. Miał on 10 m głębokości, długość nabrzeża południowo - zachodniego wynosiła 300 m, południowo - wschodniego około 150 m, północno - wschodniego 500, wzdłuż nabrzeży ustawiono 6 dźwigów portowych. 

Linia kolejowa i magazyny

W lecie 1925 r., ukończono budowę linii kolejowej prowadzącej do składnicy, połączono nią basen portowy i magazyny amunicyjne. Łącznie wybudowano 22 magazyny, z czego magazyn A został zlokalizowany na nabrzeżu południowo - zachodnim basenu, a magazyny B i C na północno - wschodnim. Wszystkie magazyny były wybudowane z cegły i posiadały rampy kolejowe.

Pozostała infrastruktura

Po przejęciu terenu składnicy przez władze polskie, nastąpił dalszy rozwój infrastruktury. Wybudowano stację kolejową, studnię artezyjską, stację transformatorową, elektrownię. Z Poczty Polskiej w Gdańsku poprowadzono linię telefoniczną, a następnie zainstalowano telefony we wszystkich obiektach i posterunkach. Teren składnicy od strony kanału portowego ogrodzono murem ceglanym o wysokości 2 m, a w pozostałej części płotem z drutu kolczastego, zainstalowano również sieć alarmową.