#PoznajWystawęGłówną - miecz shin-guntō | #M2WSwirtualnie

Dziś w ramach cyklu #PoznajWystawęGłówną prezentujemy Wam japońskie narzędzie zbrodni wykorzystywane do masowego mordowania chińskiej ludności cywilnej i jeńców wojennych jeszcze przed wybuchem w Europie II wojny światowej. Mowa o japońskim podoficerskim mieczu shin-guntō, który często wbrew swojemu przeznaczeniu i nazwie, jako „nowy miecz wojskowy” (produkowany od 1935 r.), wielokrotnie był wykorzystywany przez wojska lądowe cesarza do zadawania śmierci jeńcom i niewinnym cywilnym ofiarom imperialnych podbojów Japonii.

Prezentowany eksponat można oglądać w części wystawy głównej poświęconej imperializmowi Cesarstwa Wielkiej Japonii. Agresja Japończyków przeciwko Chinom znalazła swój wyraz m.in. w sprowokowaniu w lipcu 1937 roku incydentu na moście Marco Polo (na południowym przedmieściu Pekinu). Otworzył on kolejny etap zbrojnego konfliktu japońsko-chińskiego, w trakcie którego Japonia zajęła m.in. Nankin, stolicę Republiki Chińskiej. Po zdobyciu miasta Japończycy przeprowadzili tu trwającą ponad miesiąc krwawą rzeź mieszkańców. Według różnych szacunków przyjmuje się, że w jej trakcie mogło zostać zamordowanych nawet ok. 400 tys. ludzi, inne badania wskazują na liczbę ok. 100 tys. mniejszą, jeszcze inne pomniejszają ją o kolejne tysiące. Nie budzi jednak wątpliwości, że w Nankinie japońska ekspansja terytorialna znalazła swój wyraz w masowych brutalnych aktach rasistowskiej agresji. 
Wielu Chińczyków zamordowano wówczas właśnie przy użyciu miecza shin-guntō, ścinając im głowy bądź zabijając cięciami w inne części ciała. Masakra nankińska stanowi symbol japońskiej brutalności. Miecz wykorzystywano wówczas jako narzędzie zadawania śmierci ze szczególnym okrucieństwem. Ludzie byli mordowani także w zbiorowych egzekucjach, zakłuwani bagnetami, zakopywani i paleni żywcem, rozrywani granatami, kobiety były masowo gwałcone.

Japoński miecz shin-guntō prezentowany na wystawie głównej MIIWŚ stanowi eksponat wyjątkowy. Jest oryginalnym zabytkiem masowej produkcji militarnej Cesarstwa Japonii. Tego typu miecz był wytwarzany w latach 1935-1945. Znając historię jego ludobójczego wykorzystywania na kontynencie azjatyckim jeszcze przed 1939 r., warto zwrócić uwagę, że w tym samym czasie za pomocą broni palnej w postaci rewolweru nagant, kaci Stalina na masową skalę mordowali mniejszości narodowe (w tym polską) zamieszkujące teren Związku Sowieckiego. Ludobójstwo japońskie na Chińczykach wykonywane m.in. za pomocą mieczy shin-guntō i ludobójstwo sowieckie dokonywane w ramach tzw. operacji narodowościowych w latach 1937-1938, wyprzedziły wojenny ludobójczy kataklizm jaki rozpoczął napad Hitlera na Polskę 1 września 1939 r.