Plakieta z trąbki sygnałowej znaleziona na Westerplatte!

Podczas 10. etapu badań archeologicznych na Westerplatte odnaleziono interesujący przedmiot. W zachodniej części półwyspu, na terenie budynku gospodarczego, tzw. Mikołajewa, znaleziono plakietę z trąbki sygnałowej. Owalną płytkę o wymiarach 45 mm × 55 mm i wadze 4 g wykonano z mosiężnej blachy, na której wytłoczono wizerunek orła wz. 19. Trąbki zdobiono plakietami nawiązującymi nie tylko do polskiego godła; czasami były to również emblematy pułkowe. Mocowano je na powierzchni instrumentu za pomocą lutu. 

Trąbki służyły do przekazywania rozkazów na polu walki oraz wyznaczania rytmu codziennego życia w warunkach koszarowych. Po odzyskaniu niepodległości sygnały i instrumenty, na których je wygrywano, były różnorodne. W 1924 r. ustandaryzowano sygnały oraz używane przez kawalerię, piechotę i artylerię zawołania dla całego Wojska Polskiego. W 1931 r. opracowano warunki techniczne materiałów wojskowych, w których zawarto szczegółowe informacje dotyczące dopuszczonych do użytku trąbek. Te przeznaczone dla piechoty miały być mosiężnymi, jednozwojowymi instrumentami, pozbawionymi wentyli, o stroju B, wadze 450 g i długości 48 cm. 

Na terenie Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte trębacz wygrywał hejnał Wojska Polskiego, pobudkę, capstrzyk (tj. dźwięk oznaczający koniec zajęć dziennych), sygnalizował zmianę warty, odprawę broni, posiłki oraz informował o mijającej godzinie. Uczestniczył również we mszy polowej, a także we wszystkich uroczystych wydarzeniach. W warunkach bojowych miał dać sygnał alarmu, rozpoczęcia ataku i odwrotu. Sygnaliści często nie mieli profesjonalnego przygotowania muzycznego, byli szkoleni tylko do wygrywania konkretnych dźwięków. Ze względu na dużą wagę tej funkcji komendanci WST starali się, by na każdej zmianie znajdował się trębacz o odpowiednich umiejętnościach.