OPISY FILMÓW I ZWIASTUNY: CZERWIEC 2023

3 MINUTY ZAWIESZONE W CZASIE (KINO VS. WOJNA)
Reż. Bianca Stigter, 69 min, 2021, Holandia, Wielka Brytania, dokumentalny

OPIS: Glenn Kurtz znalazł w domu swoich rodziców na Florydzie trzyminutowy film z ich rodzinnej wioski – Nasielska, nakręcony w 1938 roku. Bianca Stiger te trzy minuty zmieniła w medytację nad społecznością, której już nie ma. Przeprowadza śledztwo nad postaciami występującymi w filmie, bo to być może jedyny zachowany ślad ich istnienia z czasów, kiedy mogli żyć w spokoju. Jak długo oglądamy i analizujemy te trzy minuty, tak długo historia społeczności Żydów z Nasielska może trwać.

CAŁE TO PIĘKNO I KREW (nowość w repertuarze!)
Reż. Laura Poitras, 113 min, 2022, USA, dokumentalny

OPIS: "Całe to piękno i krew" w reżyserii Laury Poitras (zdobywczyni Oscara za film "Citizenfour") to niezwykły portret Nan Goldin – legendarnej fotografki i aktywistki, która obecnie walczy z koncernem farmaceutycznym rodziny Sacklerów, współodpowiedzialnym za kryzys opioidowy w Stanach. Film zdobył Złotego Lwa na festiwalu w Wenecji, a także nominację do Oscara. Przedpremierowo pokazywany był na festiwalu Millennium Docs Against Gravity, gdzie zakwalifikował się do Konkursu Głównego. 

Film ukazuje działania Nan Goldin na rzecz założonej przez siebie grupie aktywistycznej PAIN, która staje w obronie osób uzależnionych od środków przeciwbólowych i walczy z producentami tych leków – rodziną Sacklerów i ich Purdue Pharma. Za pośrednictwem firmy Purdue Pharma zarobili miliardy dolarów na sprzedaży środku OxyContin, przyczyniając się do kryzysu opioidowego w USA. Goldin przepisano ten lek po operacji kolana i od razu się od niego uzależniła. Do tamtego momentu znała Sacklerów tylko jako filantropów, którzy sponsorowali wiodące muzea, w których wystawiano jej własne prace. Dziś przewodzi grupie walczącej o pociągnięcie do odpowiedzialności winnych za kryzys, który doprowadził do śmierci pół miliona Amerykanów. Ich protesty wieńczą pozwy prowadzone pro bono przez najlepszych prawników w Stanach.

OSIEM GÓR (nowość w repertuarze!)
Reż. Felix Van Groeningen, Charlotte Vandermeersch, 147 min, 2022, Włochy, Belgia, Francja, dramat

OPIS: Trzydziestoletni Pietro decyduje się zostawić za sobą życie dużego miasta i wyjechać w góry. Nie odnajduje się w swoim dotychczasowym, pełnym zgiełku życiu, chociaż sam nie potrafi określić, czego mu brakuje. Prawdziwie wolny i szczęśliwy czuł się jedynie w dzikich Alpach, gdzie spędzał w dzieciństwie każde lato. Zaszczepiona w nim miłość do gór i odkrywania nowych ścieżek każe mu wyruszyć w świat, w którym nowe znajomości i stare przyjaźnie staną się ścieżką do odnalezienia siebie.

„Osiem gór”, najnowszy film twórcy „Mojego pięknego syna”, to ekranizacja bestsellerowej powieść Paula Cognettiego. Jednak sercem opowieści jest uchwycona z wrażliwością obrazów Terrence'a Malicka relacja człowieka z przepiękną, majestatyczną i nieposkromioną naturą. Zdjęciom inspirowanym „Into the Wild” udało się oddać zarówno monumentalną, magnetyczną siłę gór, jak ich intymną stronę, gdzie kolejne kroki, milczenie, czas i właściwa miara to sposób na życie. „Osiem gór” to wyjątkowa opowieść o odkrywaniu siebie, naturze  i miłości – platonicznej, ale mocniejszej niż jakakolwiek skała, na którą można by się wspiąć.

PACIFICTION (nowość w repertuarze!)
Reż. Albert Serra, 165 min, 2022, Francja, Hiszpania, Niemcy, Portugalia, dramat, thriller

OPIS: ​​​​​​​W swoim najnowszym filmie Albert Serra wyrusza na Tahiti, którego pejzaże przypominają lunatyczną krainę, przestrzeń z pogranicza słodkiego marzenia sennego i dusznego koszmaru. Pacifiction obezwładnia już od pierwszej sceny – długiego travellingu przedstawiającego rozgrzane do czerwoności niebo nad oceanem i portem pełnym kontenerowców. Ich przytłaczająca obecność jest jednym z łączników polinezyjskiej wyspy ze światem naszej cywilizacji. A może raczej czegoś, co z niej pozostało. Przewodnikiem po tym raju utraconym jest De Roller (Benoît Magimel), Wysoki Komisarz Republiki zarządzający archipelagiem w imieniu francuskich władz. Ubrany niczym Fitzcarraldo w nieskazitelnie biały garnitur, dużo mówi i stara się być skutecznym pośrednikiem między imperium a miejscową ludnością, wśród której zaczyna krążyć plotka o powrocie wciąż żywego w Polinezji koszmaru – wznowieniu prowadzonych przez Francję prób nuklearnych. Pacifiction to kino totalne i hipnotyzujące. Podobnie jak cała twórczość katalońskiego reżysera przesiąknięte jest ironią, gorzkim romantyzmem oraz atmosferą dekadencji. Historia pełna jest filmowych nawiązań (m.in. do F. F. Coppoli) i ma formę Chandlerowskiego z ducha kryminału.

PAMFIR (nowość w repertuarze!)
Reż. Dmytro Sukholytkyy-Sobchuk, 100 min, 2022, Polska, Francja, Luksemburg, Chile, Ukraina, dramat 

OPIS: Wirtuozerski thriller kryminalny, malowniczy karpacki western, a może ludowa baśń na sterydach? Entuzjastycznie przyjęty w Cannes „Pamfir” pełnymi garściami czerpie z kina gatunków, ale – podobnie, jak tytułowy bohater – łamie wszelkie reguły. Bo tylko w ten sposób można przetrwać w zdeprawowanym, przygranicznym świecie skorumpowanych glin i przemykających lasem przemytników. Skąpany w mgłach Bukowiny, zanurzony w tajemniczych lokalnych obrzędach i brutalnych lokalnych układach debiut Dmytra Sukholytkyy’ego Sobchuka to nieoczywisty portret ukraińskiej prowincji, a zarazem uniwersalna opowieść o bezwarunkowej miłości. O synu, który chce być jak ojciec, i ojcu, który zrobi wszystko, by syn nie poszedł w jego ślady.

Tytułowy Pamfir, niegdyś przemytnik, dziś robotnik zarabiający na chleb w Polsce, wraca do domu w Zachodniej Ukrainie. Chce spędzić we wsi doroczny karnawał, a przede wszystkim pobyć z żoną i synem. Nastoletni Nazar wpada jednak w kłopoty i ojciec zmuszony jest spłacić jego dług. Pamfir odnawia stare kontakty i przyjmuje ostatnie zlecenie. Nie wie, że wkracza  w świat, w którym da się przemycić wszystko, z wyjątkiem dobra.

Jeden z najlepszych ukraińskich filmów roku mistrzowsko splata filmowe konwencje, pogańskie mity i ukraińską rzeczywistość. W „Pamfirze” migracja zarobkowa wydaje się jedyną szansą ucieczki od braku perspektyw  i wszechobecnej korupcji – na lata rozdziela jednak rodziny. Pobrzmiewają tu też dalekie echa wojny, dopisując filmowi nowe, zaskakujące znaczenia. Bo choć nie mówi o niej wprost, wizjonerski „Pamfir” stał się metaforą obecnej sytuacji.

PLAN 75 
Reż. Chie Hayakawa, 112 min, 2022, Japonia, Francja, Filipiny, dramat psychologiczny

OPIS: Japonia to kraj słynący z rozwiniętej technologii oraz doskonałej opieki medycznej, które przekładają się na wysoką średnią życia jej obywateli. W połączeniu z niskim współczynnikiem dzietności stanowi to jednak dla rządu sygnał alarmowy. Starzejące się społeczeństwo jest zapowiedzią rychłego kryzysu ekonomicznego oraz zaburzenia równowagi państwa.

Rozwiązaniem ma być rządowy program kryjący się pod nazwą Plan 75. Zachęca on do eutanazji osoby, które ukończyły siedemdziesiąty piąty rok życia. Obecne na każdym kroku reklamy, adresowane do zdezorientowanych seniorów, zachwalają wszelkie korzyści, jakie płyną z rewolucyjnego programu. Jednym z argumentów ma być wynagrodzenie, które balansującym na granicy ubóstwa uczestnikom planu pozwoli zrealizować ostatnie marzenie. Starsza kobieta, której środki do życia znikają w błyskawicznym tempie, pragmatyczny sprzedawca programu oraz filipiński robotnik staną tym samym przed najważniejszymi wyborami.

W swoim filmie uznawana za jedną z najzdolniejszych japońskich reżyserek, Chie Hayakawa, buduje dystopijną, ale też niepokojąco realną wizję najbliższej przyszłości. „Plan 75”, będący japońskim kandydatem do Oscara, łączy w sobie liryczne elementy z ostrym społecznym komentarzem.

PRZEŚWIETLENIE 
Reż. Cristian Mungiu, 125 min, 2022, Francja, Szwecja, Belgia, Rumunia, dramat

OPIS: Jeśli poprzednie filmy Cristiana Mungiu były utworami kameralnymi, to „Prześwietlenie” jest symfonią rozpisaną na wiolonczelę, niedźwiedzie, kilka narodowości, pokłócony chór i temat muzyczny ze „Spragnionych miłości”. Jeszcze w Cannes, gdzie film miał swoją premierę (w konkursie głównym), do legendy przeszła nakręcona w jednym ujęciu 17-minutowa scena, w której zabiera głos 26 osób. Z tłumu reżyser wyławia jednak kilkoro bohaterów, służących za przewodników po tej straszno-śmiesznej, cierpkiej, boleśnie realistycznej i zarazem oferującej przebłyski metafizyki opowieści o globalizacji, kryzysie męskości, kompleksach i nacjonalizmie.

Akcja filmu rozgrywa się w transylwańskiej miejscowości pełnej cichych uprzedzeń i zadawnionych urazów, które eksplodują wraz z pojawieniem się w tutejszej piekarni nowych pracowników: emigrantów ze Sri Lanki. Ksenofobia to chleb powszedni w regionie zamieszkanym przez kilka narodowości, więc wspólny wróg może okazać się użyteczny. Ten motyw to tylko jeden z wielu wątków, które się tutaj splatają. Miłość, dziecięca trauma, komiczny ekoaktywizm, wrażliwe męskie ego – to wszystko tworzy wschodnioeuropejski gordyjski węzeł. Wszyscy w nim dzisiaj tkwimy, nie umiejąc go ani przeciąć, ani rozwiązać.

RYŚ. KRÓL PUSZCZY 
Reż. Laurent Geslin, 82 min, 2021, Francja, Szwajcaria, dokumentalny

OPIS: W sercu rozciągającego się na szwajcarsko-francuskiej granicy łańcucha górskiego Jura leśny spokój przerywają nagle osobliwe, powtarzająca się dźwięki. Wspaniała sylwetka rysia euroazjatyckiego toruje sobie drogę między bukami i jodłami, nawołując głośno w poszukiwaniu wybranki, z którą połączy się w okresie godowym.

Tak zaczyna się piękna, pełna zabawnych, choć i dramatycznych zwrotów akcji przygoda, w której centrum znajdzie się rodzina rysiów. Jej życie wyznaczają zmieniające się pory roku, ale i coraz większa ingerencja człowieka w środowisko naturalne dzikich kotów. Poznamy zwyczaje tych niezwykłych, tajemniczych zwierząt, będziemy świadkami tego, jak uczą młode technik łowieckich, ale i dowiemy się, jakie czyhają na nie niebezpieczeństwa. Podążając śladami bohaterów dokumentu, odkryjemy świat, który jest na wyciągnięcie ręki, ale jednocześnie pozostaje zupełnie nieznany.

Ryś euroazjatycki uchodzi za najbardziej tajemniczego wśród dzikich kotów i nigdy wcześniej nie udało się stworzyć pełnometrażowego obrazu o życiu rysi w ich naturalnym środowisku. Tego karkołomnego zadania w swoim dokumentalnym debiucie podjął się czołowy europejski fotograf dzikiej przyrody, Laurent Geslin. Dziewięć lat cierpliwych obserwacji pozwoliło zbudować mu tę niezwykła historię.

TORI I LOKITA (nowość w repertuarze!)
Reż. Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne, 88 min, 2022, Francja, Belgia, dramat

OPIS: „Tori i Lokita” to jeden z najlepszych filmów w imponującym dorobku braci Dardenne. Ci dwukrotni zdobywcy Złotej Palmy (za „Rosettę” i „Dziecko”), wyróżniani także Grand Prix i laurami za reżyserię oraz scenariusz, tym razem wyjechali z Lazurowego Wybrzeża z wyjątkową nagrodą 75-lecia festiwalu w Cannes. Ich drapieżna, przenikliwa, niepostrzeżenie łącząca kino społeczne z thrillerem i melodramatem opowieść o przyszywanym uchodźczym rodzeństwie trafia prosto w serce, kiedy pyta, czy w Europie naprawdę wszyscy ludzie mogą stać się braćmi?

Tori jest małym chłopcem, Lokita zaledwie nastolatką, oboje uciekli przed przemocą i biedą z Afryki Zachodniej i chcieliby razem ułożyć sobie życie w Belgii. Obojętność imigracyjnych urzędników, rodziny domagające się wsparcia i długi zaciągnięte u przemytników spychają jednak bohaterów w szarą strefę, gdzie do eksploatowania pozbawionych opieki i praw dzieci przyłączają się przestępcy. Podejrzani dla urzędów, bezbronni wobec przemocy, chłopak i dziewczyna mają tylko siebie.

„Tori i Lokita” to opowieść o odwadze i nadziei, których nie sposób złamać. O sile przyjaźni w świecie, który niszczy więzi, o wartości wzajemnej troski, choć wokół liczą się tylko pieniądze. Film braci Dardenne lśni wewnętrznym światłem i emanuje ciepłem – a to za sprawą odtwórców głównych ról. Debiutujący na ekranie Joely Mbundu i Pablo Schils stworzyli postaci, które przemawiają do serc i do sumień. Tori i Lokita chcą bezpieczeństwa i spokoju, chcą być razem. Czy to naprawdę aż tak wiele?

ERNEST I CELESTYNA: MISJA MUZYKA (seans familijny)
Reż. Julien Chheng, Jean-Christophe Roger, 80 min, 2022, Francja, Luksemburg, animacja

OPIS: Radosna mysz Celestyna i niedźwiedź-awanturnik Ernest wyruszają w zwariowaną podróż, aby uratować muzykę i muzyków oraz przekonać się, że przyjaźń jest najważniejsza… nawet w rodzinie! Oto kontynuacja nominowanego do Oscara filmu, który urzeka piękną animacją i szczerymi emocjami. Twórcy tego obrazu mają w swoim dorobku pracę przy produkcjach, w których występowali najsłynniejsi bohaterowie dziecięcego świata, w tym: „Smerfy”, „Lassie i przyjaciele”, „Pszczółka Maja” oraz „Miraculous: Biedronka i Czarny Kot”. Tutaj każda nuta jest na wagę złota, a każdy uśmiech może zburzyć mur!  

Niedźwiedź Ernest i mała myszka Celestyna podróżują do rodzinnej krainy poczciwego misia, aby naprawić zepsute skrzypce. Ta egzotyczna ziemia to również dom najlepszych muzyków na świecie, a jej powietrze stale przesycone jest dającymi radość dźwiękami. Jednak, gdy dwójka przyjaciół przybywa na miejsce, okazuje się, że granie jakiejkolwiek muzyki zostało tu zakazane wiele lat temu. Dozwolona jest tylko jedna nuta. Wszystko to za sprawą ustanawiających wymyślne prawa sędziów, którym przewodzi ojciec Ernesta. Dla niedźwiedzia i jego mysiej przyjaciółki to niewyobrażalne, bo oboje kochają wszelkie dźwięki. Wspólnie z poznanymi przyjaciółmi oraz tajemniczą zamaskowaną postacią, spróbują przywrócić muzykę i szczęście do krainy niedźwiedzi.

KICIA KOCIA MÓWI: DZIEŃ DOBRY! (seans familijny)
Reż. Marta Stróżycka, 45 min, 2023, Polska, animacja, wiek: B.O.

OPIS: Bystra kotka oraz jej przyjaciele zapraszają do kin. Podczas seansów nie zabraknie świetnej zabawy, przedszkolnych wyzwań czy niesamowitych odkryć.

Rezolutna Kicia Kocia razem z wiernymi przyjaciółmi: Packiem, Adelką i Juliankiem odkrywa odważnie świat i stawia czoła wielu nowym sytuacjom. Przygody Kici Koci odzwierciedlają dziecięcą wrażliwość oraz ukazują pełną ciepła i radości codzienność. Czynności, takie jak mycie się, gotowanie, jazda pociągiem, radzenie sobie z przeziębieniem czy zawieranie przyjaźni, pomagają najmłodszym oswajać się z nowymi emocjami i uczuciami. Kicia Kocia znajdzie odpowiedź na wszystko!

Filmowe opowieści na podstawie uwielbianych książek Anity Głowińskiej to idealna okazja na jeden z pierwszych, niezapomnianych seansów w kinie. Serial „Kicia Kocia” na wielkim ekranie!