Na odprawie u Naczelnego Wodza, gen. Władysława Sikorskiego, podjęto decyzję o utworzeniu 1. Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich

W dniu 15 stycznia 1940 roku na odprawie u Naczelnego Wodza  gen. Władysława Sikorskiego podjęto decyzję o utworzeniu 1. Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich (SBSP). 

W składzie brygady miały znajdować się kompanie: sztabowa, łączności, samochodowa, broni towarzyszącej. Trzon miały stanowić dwie półbrygady i dwa bataliony strzelców. Polska jednostka została zorganizowana na wzór francuskiej brygady strzelców alpejskich i wyposażona w sprzęt wojskowy od sojusznika. 

Jej szlak bojowy miał rozpocząć się od udzielenia pomocy zbrojnej walczącej przeciwko Związkowi Sowieckiemu Finlandii. W związku z zakończeniem wojny zimowej SBSP została wysłana do Norwegii, gdzie wzięła udział w walkach pod Narvikiem. W chwili wejścia do akcji liczyła 4778 żołnierzy i oficerów. Po walkach na północy Norwegii jednostka wraz z siłami sojuszniczymi została w czerwcu 1940 r. ewakuowana (w rozproszeniu) do Wielkiej Brytanii i Francji. 

Część żołnierzy SBSP wzięła jeszcze udział w walkach w Bretanii, a w związku z klęską militarną Francuzów przedarła się na Wyspy Brytyjskie bezpośrednio lub przez Hiszpanię. Pozostali przy życiu polscy żołnierze z brygady, którzy ulegli rozproszeniu we Francji, zasilili tamtejszy ruch oporu. 

Generał Sikorski z dniem 21 lipca 1940 roku odznaczył SBSP orderem Virtuti Militari V klasy. Miesiąc później brygada uległa rozwiązaniu, a z żołnierzy którzy przedarli się do Wielkiej Brytanii utworzono 1. Batalion Strzelców Podhalańskich. Wszedł on w skład 1. Dywizji Pancernej.