Betonowa rzeźba „Westerplatte”
Betonowy napis „Westerplatte” jest jednym z symboli pola bitwy. Powstały pod koniec lat osiemdziesiątych XX w. u wjazdu na teren półwyspu miał być elementem wprowadzającym – którego wcześniej, zdaniem wielu, brakowało. Autorem rzeźby – a także projektu pomnika Obrońców Wybrzeża – był prof. Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku Franciszek Duszeńko. Osoby odpowiedzialne za zagospodarowanie Westerplatte, a wśród nich profesor, chciały aby na pięćdziesiątą rocznicę wybuchu II wojny światowej teren półwyspu odżył. Niestety prace rewitalizacyjne w obrębie miejsca pamięci narodowej nie zostały w całości ukończone. Okres kryzysu i przemian ustrojowych z lat 1987–1989 spowodował, że m.in. nowy pawilon wystawowy nie wyszedł poza stół kreślarski. Ograniczono się wtedy do skromnej przebudowy cmentarza Poległych Obrońców Westerplatte.
Zdjęcie z wnętrza pracowni artystycznej prof. Duszeńki w Gdańsku. Na półce m.in. model napisu „Westerplatte” (źródło: Franciszek Duszeńko 1925–2008, red. zbiorowa, Gdańsk 2014)
W związku z pracami w obrębie budynku Obsługi Ruchu Turystycznego, które wykonuje MIIWŚ z budżetu celowego MKiDN, napis „Westerplatte” został przesunięty. Ze względu na realizowaną inwestycję oraz nowy parking betonowa rzeźba stanęła w bardziej reprezentacyjnym miejscu, u nasady półwyspu i wjazdu na teren pola bitwy – witając przyjezdnych.
Cała rzeźba waży około 50 ton, wymiary 13 m na 1,6 m i wysokość ok 3 m, najcięższa z liter ważyła ok. 10 t. Tworzy ją szereg wielkich liter posadowionych indywidualnie na betonowym, monolitycznym fundamencie. Choć wyszczerbione, postrzelone i poryte stylizowanymi odłamkami litery tworzą zwartą konstrukcję, sam napis jest w swoim przekazie bardzo czytelny i jednoznaczny. Nosi tym samym silny ładunek emocjonalny, który artysta doskonale podkreślił. Wbrew pierwotnej koncepcji napis uzupełniono o kolorowe, stylizowane flagi Polski, zdające się miejscami być także symbolicznym wyrażeniem opieki medycznej, ofiarności i kapitulacji obrońców Westerplatte.
Galeria
