I. Wytyczne natury ogólnej
1.Redakcja „Wojny i Pamięci. Czasopisma Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku” przyjmuje wyłącznie prace oryginalne, które nie zostały opublikowane bądź przyjęte do publikacji przez inne wydawnictwa.
2. Autorzy ubiegający się o opublikowanie tekstów są zobowiązani do przestrzegania zasad edytorskich zawartych w instrukcji wydawniczej czasopisma udostępnionej na stronie internetowej.
3.Wszelkie wykryte przypadki typu „ghostwriting” oraz „guest authorship”, jak również łamania etyki naukowej, które są przejawem nierzetelności naukowej, będą dokumentowane i demaskowane, włącznie z powiadomieniem odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające autorów, towarzystwa naukowe, stowarzyszenia edytorów naukowych itp.).
4. W przypadku nadsyłanych tekstów, których autorem jest więcej niż jedna osoba, należy wskazać wkład w ich powstanie wszystkich autorów.
5. Prawa wydawnicze prac przedłożonych do publikacji przechodzą na wydawcę na podstawie oświadczenia o przeniesieniu autorskich praw majątkowych.
6. Teksty przeznaczone do publikacji w czasopiśmie są przekazywane przez autorów nieodpłatnie.
7. Redakcja ma prawo do korekty stylistycznej, zredagowania tekstu, wprowadzenia poprawek mających na celu ujednolicenie zasad pisowni używanych w czasopiśmie. Po zrecenzowaniu, zredagowaniu i korekcie tekstu jest on odsyłany autorowi drogą elektroniczną celem autoryzacji. Autor ma obowiązek dokonać jej w ciągu 7 dni od otrzymania. Niedopełnienie tego terminu jest równoznaczne z akceptacją zaproponowanych przez redakcję zmian.
II. Wytyczne przesyłania tekstów do publikacji
1. Prace przeznaczone do druku w należy nadsyłać drogą elektroniczną na adres: redakcjawip@muzeum1939.pl.
2. Praca powinna zostać przygotowana w pliku tekstowym w formacie .doc, .docx, .rtf.
3. Teksty, których sformatowanie w jakikolwiek sposób utrudni bądź uniemożliwi odczytanie ich treści, zostaną wyłączone z procedury przyjęcia do druku.
4. Objętość przesyłanych tekstów nie powinna przekraczać 1,5 arkusza wydawniczego (tzn. 60 000 znaków, liczonych wraz ze spacjami i polami przypisów).
5. Autor tekstu powinien po imieniu i nazwisku zamieścić informację o swojej afiliacji (jeżeli jest zatrudniony w placówce o charakterze naukowo-badawczym bądź o profilu zbliżonym) lub nazwę miasta, z którego pochodzi bądź w którym jest zatrudniony.
6. Do każdego artykułu autor dołącza:
• krótkie streszczenie w języku polskim oraz angielskim (do 800 znaków),
• abstrakt w języku polskim oraz angielskim (do 600 znaków),
• wykaz skrótów (jeśli takowe występują w artykule),
• słowa kluczowe (minimum 3) po polsku i angielsku,
• krótki biogram (do 500 znaków), zawierający imię, nazwisko, stopnie naukowe lub zawodowe, miejsce zatrudnienia, zainteresowania badawcze. Informacje te zostaną zamieszczone w spisie autorów czasopisma,
• notatkę zawierającą: imię i nazwisko autora, stopień naukowy, telefon, e-mail, które ułatwią kontakt (dane te nie będą upubliczniane),
• (opcjonalnie) czarno-białą fotografię o wymiarach 300 x 400 pikseli,
• wypełnione oświadczenie dotyczące praw autorskich do tekstu (należy przesłać wydrukowane i podpisane oświadczenie pocztą na adres redakcji),
• oświadczenie, że praca nie była wcześniej publikowana i aktualnie nie jest rozpatrywana możliwość jej publikacji w innych czasopismach.
III. Wytyczne dotyczące ogólnego przygotowania tekstu głównego i przypisów
1. Stosujemy przypisy dolne.
2. Nadsyłane teksty należy sporządzić przy użyciu fontu: Times New Roman.
3. Rozmiar fontu w tekście głównym powinien wynosić 12, natomiast w przypisach 10.
4. Interlinia w tekście głównym powinna wynosić 1,5 wiersza, w przypisie powinna być to wartość równa 1 wierszowi.
5. Wcięcie akapitu w tekście głównym powinno wynosić 1,25 cm.
6. Marginesy powinny wynosić 2,5 cm z każdej strony.
7. W tekście głównym i przypisach stosujemy funkcję wyjustowania tekstów.
8. W części narracyjnej przypisów stosujemy formy zapisu jak w tekście głównym (patrz sekcja IV niniejszej instrukcji).
9. Stosujemy ciągłą numerację stron i przypisów.
IV. Wytyczne dotyczące form zapisów w tekście głównym
1. Nazwy własne organizacji lub instytucji po raz pierwszy podajemy w pełnym brzmieniu, a także skrót w nawiasie – np. Brygada Ochrony Skarbowej (BOS). W kolejnych ustępach tekstu stosujemy już tylko skrót. W przypadku nazw powszechnie znanych (np. PPS, PPR, AK, ZWZ, NSZ) dopuszcza się stosowanie skrótów już od pierwszego wystąpienia, bez potrzeby ich rozwijania.
2. Przy pierwszym wystąpieniu osób podajemy pełne imię i nazwisko (jeżeli niemożliwe jest ustalenie pełnego imienia, dopuszcza się podanie jego inicjału). Za każdym kolejnym razem używamy tylko nazwiska (bez inicjału imienia).
3. Daty:
• nazwy miesięcy podajemy słownie (np. 1 września 1939 r.),
• słowa „rok” i „wiek” skracamy, chyba że występują przed liczbą (1939 r., XX w., ale rok 1939, wiek XX),
• stosujemy zapis: „w latach trzydziestych”, „w pierwszej połowie XX w.”.
4. Używamy skrótów słownikowych, jak np. płk, mjr, kg, km, ha, m, min., m.in., mln, mld, itp. Natomiast w przypadkach zależnych stosujemy zapis z kropką (płk. = pułkownika, dr. = doktora).
5. Liczebniki:
• słownie zapisujemy cyfry 1–9, liczby od 10 zapisujemy cyfrowo
• pełne tysiące/miliony/miliardy itp. zapisujemy za pomocą skrótów słownych (np. 1 mln, 42 tys., 3 tys., 2,5 mln, 4,6 tys.),
• od liczb pięciocyfrowych wzwyż rzędy wielkości oddzielamy od tysięcy (np. 1423, ale 15 643, 1 839 339).
6. Słowa i wyrażenia obcojęzyczne, występujące w tekście polskim, zapisujemy kursywą (np. status quo ante, de facto). Dla ewentualnego wyróżnienia zwrotów w języku polskim stosujemy pogrubienie, które po składzie zostanie zmienione na spacjowanie.
7. Przywołując zapisy z języków obcych, które nie stosują znaków alfabetu łacińskiego, używamy oryginalnego alfabetu.
8. Cytując w tekście głównym fragmenty źródeł lub literatury przedmiotu, stosujemy cudzysłów, a nie zapis kursywą. Kursywę używamy przy przedstawieniu tytułów prac naukowych, utworów literackich, muzycznych, dramatycznych (wyjątek stanowią nazwy ustaw, które podajemy bez cudzysłowu, antykwą).
9. Opuszczenia w cytatach oznaczamy znakiem […]. Nie stosujemy go na końcu cytatów i na początku, gdy cytat jest logicznym przedłużeniem tekstu autorskiego.
10. Cytaty dłuższe niż 3 linijki wydzielamy, zmniejszamy font (10), zwiększamy boczne marginesy i zapisujemy bez cudzysłowu.
11. Odsyłacz cyfrowy przypisu umieszczamy bezpośrednio po fragmencie, do którego odnosi się przypis (po cudzysłowie, przed kropką kończącą zdanie, ale po kropce skrótu, jeżeli ten kończy zdanie).
12. Unikamy określenia „radziecki” – należy używać określenia „sowiecki” (Związek Sowiecki – nie: Związek Radziecki). Zatem również zamiast skrótu ZSRR skrót ZSRS.
13. Po liczebnikach porządkowych dot. jednostek wojskowych stawiamy kropki (np. 13. pp, 23. Brygada Artylerii Armat).
14. Nie używamy dywizów (-), lecz półpauzy (–) bez spacji w:
• wyrażeniach liczbowych oraz słownych określających zakres, wielkość przybliżoną, np. 10–15%, s. 5–10, w latach 1989–1990, trzy–cztery miliony,
• relacjach czasowych, np. 1 lipca–31 sierpnia, przestrzennych, np. oś Berlin–Rzym–Tokio,
• wyrażeniach ukazujących relacje między osobami, instytucjami, państwami itp., np. pakt Ribbentrop–Mołotow,
• nazwach, terminach itp., w których skład wchodzą nazwiska dwóch lub więcej osób (założycieli, odkrywców, twórców, wynalazców itd.), np. słownik Karłowicza–Kryńskiego–Niedźwiedzkiego.
V. Wytyczne dotyczące sporządzania przypisów
1. Stosujemy oznaczenia łacińskie: ibidem, idem/eadem, passim, et al.
2. Używamy skrótów: zob., por., cyt. za:, b.d., b.p. mps, rps., red. (nie pod red.).
3. W opisach obcojęzycznych publikacji stosujemy oznaczenia i skróty właściwe dla danego języka, zaczerpnięte z kart tytułowych, np.: ed., No., Vol., Bd., Aufl.
4. Elementy opisu należy podawać w języku i alfabecie, w jakim występują w dokumencie (tj. tytuł, inf. bibliograficzne).
5. Unikamy zapisu op. cit. Powołując się na publikację przytoczoną w jednym z przypisów wcześniejszych, należy powtórzyć początkowe elementy opisu (nazwę autora oraz pierwsze słowa tytułu stanowiące logiczną całość) i dodać wielokropek (np. J. Platajs, Zbrodnia katyńska…, s. 50).
6. Jeżeli powołujemy się na fragment niepochodzący bezpośrednio z oryginału, należy użyć skrótu za: albo cyt. za: (np.: R. Cameron, Historia gospodarcza świata, Warszawa 2001, s. 312, za: J. Kaliciński, Historia gospodarcza XIX i XX wieku, Warszawa 2004).
7. Wzór opisu materiału archiwalnego: nazwa placówki archiwalnej (przy pierwszym zapisie pełna nazwa, przy kolejnych skrót), nazwa zespołu archiwalnego, z którego pochodzi dany dokument (taka sama forma zapisu jak w przypadku nazwy archiwum), sygnatura archiwalna (bez skrótu „sygn.”), opis dokumentu umożliwiający jego identyfikację, data jego powstania (jeżeli nie jest możliwe podanie daty powstania dokumentu, używamy skrótu b.d.), numer karty (jeżeli dokument nie został spaginowany, używamy skrótu b.p.). Przykładowy zapis:
APG, Zespół akt Jana Grzankowskiego, 1014/8, Odpis wyroku Sądu Powiatowego w Tczewie z 12.11.1924 r., w sprawie Jana Grzankowskiego przeciwko Eugeniuszowi Nastowi, 15 XII 1924, k. 275–276).
• jeśli dokument był opublikowany, powołujemy się na wersję opublikowaną, nie archiwalną,
• cytując dokumenty z Archiwum IPN (i archiwów Oddziałów IPN), stosujemy skróty: AIPN, AIPN Bi, AIPN Gd, AIPN Ka, AIPN Kr, AIPN Lu, AIPN Łd, AIPN Po, AIPN Rz, AIPN Wr.
8. Odsyłając w przypisie do danej pozycji z literatury przedmiotu, stosujemy następującą kolejność zapisu: inicjał imienia i nazwisko autora lub autorów, tytuł książki (kursywą), tłumacz, miejsce i data roczna wydania, numer strony. Nie podajemy nazw serii i nazw wydawnictw (np.: M. Zaremba, Wielka Trwoga. Polska 1944–1947. Ludowa reakcja na kryzys, Kraków 2012, s. 151–152).
9. W przypadku sporządzaniu zapisu bibliograficznego odnoszącego się do tekstu w pracy zbiorowej stosujemy następującą kolejność: inicjał imienia i nazwisko autora lub autorów, tytuł artykułu (kursywą) [w:] tytuł pracy zbiorowej (kursywą), autorzy/redaktorzy, tłumacz, miejsce i rok wydania, numer strony (np. M. Widernik, Lata II Rzeczypospolitej [w:] Dzieje miasta Gniewu do 1939 roku, red. B. Śliwiński, Pelplin 1998, s. 220).
10. Odnosząc się do pracy w czasopiśmie naukowym, stosujemy następującą formę zapisu: inicjał imienia i nazwisko autora lub autorów, tytuł artykułu (kursywą), tytuł czasopisma (antykwą, w cudzysłowie), rok wydania czasopisma, część rocznika/tom/numer zawsze liczbą arabską (np. S. Bykowska, Niemiecka Lista Narodowościowa na Pomorzu 1939–1944 i jej konsekwencje, „Rocznik Gdański” 2011, t. 69–70, s. 87–111).
11. W odesłaniach do artykułu z prasy codziennej stosujemy następującą kolejność zapisu: inicjał imienia i nazwisko autora lub autorów, tytuł artykułu (kursywą), tytuł czasopisma (antykwą, w cudzysłowie), data wydania (np. M. Szefer, Zbrodnia Katyńska, „Moje miasto”, 14 X 2005).
12. Przywołując źródła internetowe, stosujemy następujący wzór: inicjał imienia i nazwisko autora lub autorów, tytuł pracy (kursywą), nazwa portalu dostawcy oraz adres internetowy URL, data dostępu do źródła, np.:
• M. Szumiło, Bazyli Hołod (1907–1963) – kariera ukraińskiego komunisty z ziemi włodawskiej [w:] Życiorysy w trzy kultury wpisane. Włodawskie biografie. Studia, red. M. i A. Duszyk, Radom–Włodawa 2008, Komunizm – system, ludzie, dokumentacja, http://komunizm.net.pl/wp-content/uploads/dzieje_biurokracji/9.pdf [dostęp: 20 IV 2014],
• A. Nogal, Spisek i obalenie Bolesława Szczodrego (Śmiałego), Historia.org.pl – polski portal historyczny, https://historia.org.pl/2018/03/05/spisek-i-obalenie-boleslawa-szczodrego-smialego/ [dostęp: 20 III 2018].
13. Umieszczane w przypisach informacje biograficzne powinny być zwięzłe. W tworzeniu biogramów stosujemy następujący wzór: imię i nazwisko, pseudonimy (ewentualnie), daty życia, pozostałe informacje życiorysowe, np.:
Artur Jastrzębski ps. Ritter (ur. 12 V 1906 r.–zm. 7 V 1981 r.), działacz KZMP, KPP, PPR i PZPR; generał brygady; w latach trzydziestych m.in. pracownik Centralnego Wydziału Wojskowego KPP; w okresie II wojny światowej agent sowieckiego wywiadu oraz współpracownik KC PPR; w latach 1945–1946 na kierowniczych stanowiskach w MBP w Warszawie; od 1947 do 1948 r. szef WUBP w Gdańsku; szef lubelskiego WUBP w latach 1948–1950; od 1957 do 1964 r. w strukturach WP; w latach 1964–1968 attaché wojskowy ambasady polskiej w Rzymie; od 1968 do 1972 r. zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej Kraju.
14. Bibliografia:
• pozycje sortujemy alfabetycznie wg nazwisk autorów lub tytułów prac zbiorowych,
• nie umieszczamy stron podawanych publikacji,
• pozycje dzielimy na dwie kategorie: źródła i opracowania.
VI. Wytyczne dotyczące materiału ikonograficznego
1. Autorzy dołączający do swoich prac materiał ikonograficzny zobowiązani są posiadać do niego prawa autorskie bądź pozwolenie na jego wykorzystanie przez osobę lub instytucję, która jest depozytariuszką praw do niego.
2. Materiał ikonograficzny powinien zostać dostarczony w wersji elektronicznej (preferowany format pliku: .jpg lub .tif). Jego rozdzielczość nie może być mniejsza niż 300 dpi.
3. Przesyłany materiał ikonograficzny powinien być odpowiednio podpisany. W jego opisie powinna znaleźć się m.in. jego proweniencja.
4. Opis rysunku (zdjęć, schematów, map, itp.) powinien być umieszczony pod nim, następnie niżej powinno znaleźć się źródło.
5. W tekście głównym należy określić miejsce, do którego ilustracja się odnosi – np. za pomocą zamieszczenia wpisu: (fot. 1), (il. 4) itd. Ułatwi to na etapie składu odpowiednie ulokowanie materiału ikonograficznego.
VII. Tabele i rysunki
1. Opisy tabel powinny być zlokalizowane nad nimi, natomiast źródło pod nimi.
2. Tabele i rysunki powinny być ponumerowane oddzielnie.
VIII. Edycja cytowanych tekstów źródłowych
1. Uwspółcześniamy ortografię i interpunkcję.
2. Stosowane w dokumentach różne sposoby zapisu daty ujednolicamy do zapisu typu 12 VII 1946, ale nie zmieniamy na rzymską liczbę miesięcy pisanych słownie.
3. Wyróżnienia w tekście oryginalnym oddajemy za pomocą wytłuszczenia.
4. Nawiasy ukośne // zmieniamy na półokrągłe ().
5. Skróty niekonwencjonalne rozwijamy w nawiasach kwadratowych.
6. Towarzyszące nazwiskom inicjały imion rozwijamy w nawiasach kwadratowych, chyba że nie znamy pełnego imienia.
7. Należy unikać znaku [sic!], a kwestie wymagające komentarza omówić w przypisach.