#WojenniDowódcy

Łukasz Ciepliński – jeden z najwybitniejszych przedstawicieli oficerskiej kadry dowódczej Wojska Polskiego. Uczestnik kampanii polskiej 1939 r., żołnierz ZWZ-AK, działacz powojennej konspiracji niepodległościowej: NIE, Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj oraz Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. Kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari. Pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego.

Urodził się 26 listopada 1913 r. w Kwiliczu (w Wielkopolsce). Był siódmym z ośmiorga dzieci Franciszka Cieplińskiego i Marii z d. Kaczmarek. Swoje życie od najmłodszych lat wiązał z zawodową służbą wojskową. Tradycje patriotyczne wyniósł z domu – ojciec i dwaj bracia byli uczestnikami Powstania Wielkopolskiego. W wieku 21 lat, po przejściu podoficerskiego szkolenia wojskowego i otrzymaniu świadectwa dojrzałości w Korpusie Kadetów nr 3 w Rawiczu, Ciepliński uzyskał swój pierwszy stopień wojskowy, starszego strzelca. Dwa lata później po ukończeniu ze świetną lokatą Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie-Ostrowi Mazowieckiej został awansowany do stopnia st. sierżanta podchorążego. W październiku 1936 r. nadszedł kolejny awans – do stopnia podporucznika piechoty i przydział do 62. Pułku Piechoty w Bydgoszczy. Tu w 1938 r. powierzono mu dowództwo plutonu, a w 1939 r. objął stanowisko dowódcy kompanii przeciwpancernej.

Po agresji niemieckiej na Polskę we wrześniu 1939 r. walczył w szeregach swojej macierzystej jednostki. Przeszedł szlak bojowy od linii umocnień w okolicach Bydgoszczy, przez Kutno i dolną Bzurę, Puszczę Kampinoską, aż do Warszawy. Podczas bitwy nad Bzurą, ppor. Ciepliński, zajmując stanowisko celowniczego armaty przeciwpancernej, zniszczył sześć niemieckich czołgów, zatrzymując w ten sposób niemieckie natarcie. Za odwagę wykazaną w boju został awansowany do stopnia porucznika, a dowódca Armii „Poznań” gen. Tadeusza Kutrzeba odznaczył go Orderem Wojennym Virtuti Militari.

Po dotarciu do Warszawy por. Ciepliński przez kilka dni bronił Czerniakowa. Po kapitulacji stolicy Ł. Ciepliński uniknął niewoli, przedostał się na Rzeszowszczyznę i zaangażował w działalność konspiracyjną w strukturach Organizacji Orła Białego. Po szczęśliwej ucieczce z niemieckiego więzienia, od wiosny 1940 r., działał już w konspiracji Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) jako komendant Obwodu, a następnie Inspektoratu. Swoją służbę kontynuował w szeregach Armii Krajowej (AK). W 1944 r. podlegało mu ok. 15 tys. żołnierzy. W tym czasie posiadał już stopień majora. Podczas operacji „Burza” dowodził 24 Dywizją Piechoty AK, pod koniec roku objął funkcję komendanta Podokręgu Rzeszów AK, awansując do stopnia podpułkownika wiosną 1945 r.

Ciepliński jednoznacznie oceniał sytuację związaną z wkraczaniem na ziemie polskie wojsk sowieckich. Kontynuował walkę z nowym okupantem i jego przedstawicielstwami, działając w nowych strukturach konspiracyjnych: NIE, Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj, a następnie w Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość” (WiN). Szefował Okręgowi krakowskiemu WiN, potem został prezesem Obszaru Południowego, a w styczniu 1947 r. objął funkcję prezesa Zarządu Głównego. Stojąc na jego czele reprezentował najwyższą władzę ogólnopolskiej organizacji niepodległościowej wywodzącej się z AK. Jak się później okazało podpułkownik Ł. Ciepliński był ostatnim prezesem Zrzeszenia.

Aresztowany przez komunistów w listopadzie 1947 r. został poddany bestialskiemu śledztwu, w trakcie którego zarzucano mu m.in. współpracę z okupantem niemieckim i zdradę narodu polskiego. Po farsie procesowej został skazany na śmierć i zamordowany w dniu 1 marca 1951 r. na terenie więzienia Urzędu Bezpieczeństwa na warszawskim Mokotowie. Wraz z ppłk. Łukaszem Cieplińskim zamordowano sześciu jego współpracowników z zarządu WiN. Miejsce ukrycia przez komunistów zwłok polskich bohaterów pozostaje niestety ciągle nieznane.

Na pamiątkę daty śmierci Ł. Cieplińskiego i pozostałych przedstawicieli zarządu Zrzeszenia WiN, 1 Marca obchodzony jest jako Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”.

Łukasz Ciepliński pośmiertnie został odznaczony Orderem Orła Białego i awansowany do stopnia pułkownika