Lokalizacja: poziom -3
Czas: zakończona
Ekspozycja przestawia 12 prac artysty, pochodzących
z kolekcji Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku
oraz z Muzeum Narodowego w Krakowie.
Obok rysunków oraz portretów wykonanych techniką
pasteli na papierze, na ekspozycji prezentowane są
między innymi jedne z najwcześniejszych prac Witkacego
tj. Kuszenie św. Antoniego I oraz Kompozycja z tancerką.
Ponadto na wystawie oglądać można także osobiste pamiątki min.: prywatną korespondencję, w szczególności z Janem Leszczyńskim, filozofem UJ i przyjacielem artysty.
29 kwietnia rozpoczął się Festiwal Kultury Utraconej, podczas którego odbył się wernisaż inauguracyjny "Witkacy – dzieło utracone". Wydarzeniu towarzyszyła prelekcja, poprowadzona przez dr Przemysław Pawlak z Instytutu Witkacego oraz spektakl słowno-muzyczny stworzony przez Witkacy Tribute Ensemble – Wistość Rzeczy.
Zebranych przywitał dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku – dr hab. Grzegorz Berendt:
Drugą edycję Festiwalu Kultury Utraconej rozpoczynamy od wydarzeń związanych z jedną z pierwszych ofiar kataklizmu II wojny światowej - twórcy, który targnął się na swoje życie, dzień po tym, jak Armia Czerwona przekroczyła granicę Polski 18.09.1939r. On i inni poeci, pisarze, muzycy, artyści plastycy, zginęli albo zdecydowali się opuścić nasz kraj i do niego nie wracać z powodu reżimu, który zaimplementowano w latach 1944-45. Spowodowało to ogromną stratę w obszarze polskiej kultury. Nasze przedsięwzięcia służą przypomnieniu tych najbardziej znanych nazwisk, ale nie zapominajmy również o dziesiątkach tysięcy dziennikarzy, nauczycieli, urzędników i artystów, którzy stracili życie, zmarli z wycieńczenia lub nie dane im był powrócić, po maju 1945 roku, do kraju dlatego, że współtworzyli polską elitę społeczną.
Otwarcie wystawy poprzedziła prelekcja dr. Przemysława Pawlaka prezesa Instytutu Witkacego, który z kolei zwrócił uwagę słuchaczy, między innymi, na tragiczną śmierć artysty, stawiając jednocześnie jego twórczość za przykład spuścizny analizowanej w kontekście strat wojennych:
Wiadomość o tej tragedii (śmierci samobójczej Witkacego) szybko dotarła do opinii publicznej w okupowanym kraju. Warszawskie mieszkanie żony Jadwigi Witkiewiczowej spłonęło już we wrześniu 1939 r. w czasie wojny publikowano artykuły wspomnieniowe i analizowano spuściznę Witkacego w kontekście strat wojennych, w różnych obszarach nauki, sztuki i filozofii. Był to artysta wszechstronny – malarz, rysownik, fotograf – człowiek teatru – dramatopisarz, scenograf, reżyser, założyciel teatrów niezależnych – pisarz, teoretyk sztuki, autor teorii Czystej Formy, publicysta, performer, wreszcie filozof – twórca systemu ontologicznego. Dlatego zaraz po zakończeniu wojny jego biogram umieszczano w rozmaitych publikacjach podsumowujących polskie straty kulturalne. Witkacy to niestety dobry przykład do omawiania każdego ich rodzaju.
Na blisko 200 m2 oglądać można niemal 40 unikatowych eksponatów, związanych z twórczością wybitnego artysty Stanisława Ignacego Witkiewicza.
Galeria
