Westerplatte przyznane!

Zgodnie z deklaracją prezydenta USA Woodrowa Wilsona odrodzona po I wojnie światowej Polska miała uzyskać wolny dostęp do morza. Polacy, nie czekając na międzynarodowe ustalenia, podjęli wiele działań na rzecz zabezpieczenia swoich interesów nad Bałtykiem. Przystąpili do pozyskiwania gruntów i obiektów w Gdańsku – w tym na Westerplatte. W imieniu polskiego rządu sprawą kierował Mieczysław Jałowiecki – generalny delegat Ministerstwa Aprowizacji na miasto Gdańsk. Dzięki decyzji Rady Ligi Narodów z 14 marca 1924 roku na Westerplatte mogła później powstać Wojskowa Składnica Tranzytowa. 

PORT – MIEJSCE STRATEGICZNE

Podczas krytycznego momentu wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. gdańscy portowcy, podburzani komunistyczną agitacją, odmówili rozładunku transportów zaopatrzenia wojskowego dla Polski płynącego z Francji. Celem komunistów było osłabienie potencjału militarnego RP. Po tych doświadczeniach polski rząd zyskał świadomość wagi posiadania własnej infrastruktury portowej. Zapewnić ją miała Rada Ligi Narodów poprzez utworzenie Wojskowych Magazynów Tranzytowych.

KONFLIKT POLSKO-GDAŃSKI

W celu zbadania sprawy lokalizacji polskiej składnicy oraz uregulowania kwestii własności na Westerplatte, będącej pretekstem dla dalszych roszczeń na arenie
międzynarodowej oraz zarzewiem konfliktu polsko-gdańskiego, przy Radzie Ligi Narodów powołano komisję śledczą. W marcu 1924 r. na jej posiedzenie wzywano adm. Jerzego Zwierkowskiego (reprezentanta polskiego rządu i delegata przy Radzie Ligi Narodów), dr. Heinricha Sahma (reprezentanta Wolnego Miasta Gdańska) oraz Mervyna Sorley Macdonnella (ówczesnego wysokiego komisarza Ligi Narodów w Wolnym Mieście Gdańsku).

POCZĄTEK POLSKIEJ WOJSKOWEJ SKŁADNICY

W 1922 r. wysoki komisarz Ligi Narodów zobowiązał Wolne Miasto Gdańsk do wyznaczenia miejsca, w którym strona polska mogłaby swobodnie odbierać i składować materiały wojskowe z zagranicy. Taką możliwość zapewniono tymczasowo na wyspie Holm (Ostrów). Docelowo wskazano jednak przestrzeń w obrębie ujścia kanału portowego. Dwa lata później doprecyzowano, że polska placówka znajdzie się na półwyspie Westerplatte. Decyzją Rady Ligi Narodów teren ten został oficjalnie przyznany Polsce 14 marca 1924 r.

31 PAŹDZIERNIKA 1925 r. – RADA PORTU I DRÓG WODNYCH PRZEKAZAŁA POLSKIEMU RZĄDOWI PÓŁWYSEP WESTERPLATTE W BEZTERMINOWE I BEZPŁATNE UŻYTKOWANIE.

18 STYCZNIA 1926 r. – NA WESTERPLATTE POJAWIŁ SIĘ PIERWSZY ODDZIAŁ WARTOWNICZY.

30 GRUDNIA 1926 r. – POLSKA ODBIERA BASEN AMUNICYJNY WRAZ Z URZĄDZENIAMI PORTOWYMI.

24 MAJA 1927 r. – NA POKŁADZIE TRANSPORTOWCA ORP WILJA DO BASENU AMUNICYJNEGO PRZYBYWA PIERWSZY POLSKI ŁADUNEK Z AMUNICJĄ I SPRZĘTEM WOJENNYM.