Westerplatte po wojnie
29 lipca 1946 r. na miejscu zniszczonej we wrześniu 1939 r. Wartowni nr 5, odsłonięto symboliczny cmentarzyk z nazwiskami poległych na Westerplatte polskich żołnierzy wraz z krzyżem. Pomysłodawcą jego utworzenia był kpt. Franciszek Dąbrowski, który po wojnie, w stopniu komandora, dowodził kardą Marynarki Wojennej w Gdańsku-Nowym Porcie.
W następnych latach o Westerplatte zapomniano, gdyż miejsce to stało się w okresie stalinizmu symbolem niewygodnym dla ówczesnych władz.
Wizerunek bohaterskiego Westerplatte nie pasował więc do rzeczywistości, w której prześladowano żołnierzy służących w wojsku II Rzeczypospolitej. Zanamienny był los kpt. Mieczysława Słabego ( w 1939 r. lekarza w Wojskowej Składnicy Tranzytowej), który został aresztowany pod fałszywym zarzutem szpiegostwa. Słaby nie wytrzymał warunków śledztwa i zmarł w marcu 1948 r.
Po przemianach politycznych z października 1956 r. na Westerplatte znów powrócili kombatanci, jednakże w 1962 roku komunistyczne władze zdecydowały o usunięciu z cmentarzyka na Westerplatte betonowego krzyża umieszczając na jego miejscu czołg T-34. Krzyż został przeniesiony przez Westerplatczyków na cmentarz w Nowym Porcie. Krzyż powrócił na swoje miejsce dopiero 30 sierpnia 1981 roku. W 1989 r. czołg przesunięto w okolice byłej placówki "Fort", a na cmentarzyku ustawiono krzyże symbolizujące poległych Westerplatczyków.
