Sprowadzenie prochów majora Henryka Sucharskiego

Major Henryk Sucharski zmarł 30 sierpnia 1946 r. w Neapolu i pochowany został na cmentarzu Casamassima. Ideę sprowadzenia prochów majora Sucharskiego na Westerplatte ogłosił Paweł Dzianisz, pisząc o tym w 1969 roku w „Głosie Wybrzeża”. Dzianisz jako pierwszy zaproponował przeniesienie prochów obrońcy Westerplatte na Wybrzeże Gdańskie. Szczątki majora Sucharskiego zostały ekshumowane w sierpniu 1971 r. i przewiezione do Polski. 27 sierpnia na lotnisku na gdańskiej Zaspie wylądował samolot z urną z prochami majora Sucharskiego.

Została ona wystawiona na widok publiczny w Dworze Artusa. W środku sali ustawiono biało-czerwone podium na którym spoczęła urna oraz statua zaprojektowana przez art. rzeźbiarza Zygfryda Korpalskiego, przedstawiającą stylizowanego orła piastowskiego otulającego skrzydłem prochy bohatera. Przez trzy dni tysiące gdańszczan oddało hołd byłemu dowódcy Westerplatte.

Mieszkańcy Pomorza tłumnie i, co należy podkreślić, zupełnie spontanicznie składali hołd dowódcy Westerplatte w jego ostatniej drodze. Również odnotowywane obficie przez ówczesną prasę reakcje zwykłych ludzi dowodzą, że bohaterska obrona Polskiej Składnicy Tranzytowej we wrześniu 1939 r. zajmowała już na początku lat siedemdziesiątych poczesne miejsce w pamięci historycznej Polaków.

Sprowadzenie prochów Sucharskiego było zarazem elementem specyficznej polityki historycznej władz PRL. Inicjatywa akcji miała wprawdzie najprawdopodobniej charakter oddolny (zapoczątkował ją apel Pawła Dzianisza opublikowany jako tekst odredakcyjny w „Głosie Wybrzeża” w 1969 r.), ale nie mogłaby się odbyć bez przyzwolenia PZPR, instrumentalnie odwołującej się, gdy to jej było wygodne, do uczuć narodowych. Jak wynika z chronologii wydarzeń, zamysł taki powstał jeszcze za czasów Gomułki, ale realizowała go już ekipa Gierka, która była dodatkowo zainteresowana, aby patriotyczna manifestacja przesłoniła w Gdańsku świeżą pamięć po grudniowej masakrze robotników w 1970 r.

1 września 1971 r. odbyły się uroczystości pogrzebowe na Westerplatte, które miały charakter partyjno-wojskowy i towarzyszyła im najwyższa oprawa protokolarna i ceremoniał wojskowy włącznie z dekoracją urny Sucharskiego krzyżem Orderu Virtuti Militari przez ministra obrony narodowej gen. Wojciecha Jaruzelskiego.