Pamięci Brunona Zwarry

14 sierpnia w wieku 98 lat zmarł Brunon Zwarra, członek przedwojennej gdańskiej Polonii, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych KL Stutthof i KL Sachsenhausen w latach 1940 i 1940-1942. Publicysta, autor książek o historii Gdańska. Po wojnie, przez długie lata mieszkał w Oliwie. 

Brunon Zwarra urodził się 18 października 1919 r. w Gdańsku w rodzinie kaszubskiej. W młodości mieszkał na Biskupiej Górce, w latach 1929-1935 uczył się w Gimnazjum Polskim. Należał do polskich organizacji działających na terenie Wolnego Miasta Gdańska – m.in. do Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej, Zjednoczenia Zawodowego Polskiego czy Klubu Sportowego „Gedania”. Przed wybuchem wojny podjął pracę w Emalierni Johannesa Segora we Wrzeszczu. Po powrocie Gdańska do Polski, zajął się odbudową zniszczonego zakładu.

Za namową Mariana Pelczara, organizatora Biblioteki Gdańskiej PAN, spisał swoje wspomnienia z czasów młodości. Jego pięciotomowa autobiografia Wspomnienia gdańskiego bówki, to interesujące źródło wiedzy na temat przedwojennego Gdańska. Równie ważnym dziełem Brunona Zwarry jest publikacja Gdańsk 1939. Wspomnienia Polaków-Gdańszczan, zawierająca relacje 73 Polaków o wybuchu II wojny światowej w Gdańsku. Jest także autorem powieści Gdańszczanie oraz W gdańskiej twierdzy.

Zwarra prowadził ostrą polemikę z Günterem Grassem, któremu zarzucał, iż w swoich publikacjach szkaluje dobre imię Polaków, m.in. wypaczając obraz obrony Poczty Polskiej w Gdańsku. Wypominał również Grassowi ochotniczą służbę w zbrodniczych strukturach Waffen-SS, protestując przeciwko nadaniu mu tytułu honorowego obywatela miasta Gdańska.

Pogrzeb Brunona Zwarry odbył się we wtorek, 21 sierpnia, na Cmentarzu Oliwskim. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczył zastępca dyrektora Muzeum II Wojny Światowej, dr hab. Grzegorz Berendt, prof. UG.