Informacja o pogrzebie śp. Profesora Gustawa Budzyńskiego
Z wielkim żalem i smutkiem zawiadamiamy o śmierci prof. Gustawa Budzyńskiego. Nabożeństwo żałobne wraz z ostatnim pożegnaniem, odbędzie się dzisiaj, 2 sierpnia o godzinie 12:00 w Kościele Garnizonowym przy ul. Matejki. Natomiast uroczystości pogrzebowe rozpoczną się o godzinie 13:30 na Cmentarzu Srebrzysko w nowej kaplicy.
Z przykrością informujemy, że 29 lipca 2018 roku zmarł prof. Gustaw Budzyński. Profesor (ur. w 1921 r. w Warszawie) rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej w 1938 roku, ale służba wojskowa i wybuch II wojny światowej zmusiły go do przerwania nauki. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Gdańsku, gdzie mimo represji ze strony władz PRL ukończył w 1959 roku studia na Wydziale Łączności PG. Pracował jako nauczyciel akademicki na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej, jednocześnie podejmując pracę zawodową w Polskim Radiu Gdańsk. W 1965 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych na Politechnice Warszawskiej.
Był pionierem kształcenia inżynierów dźwięku w Polsce (współtworzył Zakład Inżynierii Dźwięku na Wydziale Elektroniki PG oraz Zakład Akustyki na gdańskiej Akademii Muzycznej), honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa Akustycznego i Greckiego Towarzystwa Akustycznego, członkiem Francuskiego Towarzystwa Akustycznego i polskiej sekcji Audio Engineering Society oraz komitetu akustyki PAN. Od 1992 roku brał udział w redagowaniu „Zeszytów Historycznych WiN”.
W sierpniu 1939 roku w czasie mobilizacji, został przydzielony do baonu nadwyżek 81 pp. W jego składzie odbył kampanię wrześniową. Ze swoim batalionem został przewieziony z Grodna do Lwowa.
Od listopada 1939 roku działał w konspiracji. Dowodził grupą dywersyjną Obwodu Żoliborz AK, następnie w stopniu podporucznika, został zastępcą dowódcy oddziału Dywersji Bojowej DB-17, przekształconej w 9 kompanię dywersyjną. Od 1 sierpnia był zastępcą dowódcy Zgrupowania „Żniwiarz”. 3 sierpnia został ciężko raniony w trakcie walk. Po wojnie, wstąpił do WiNu, był dowódcą oddziału dyspozycyjnego prezesa Obszaru Centralnego (1945–1947). Za działalność w AK i WiN spędził 7 lat w komunistycznym więzieniu.
Został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy nadanym rozkazem Dowódcy AK nr 525 z 27 sierpnia 1944 roku. Uzasadnienie nadania odznaczenia brzmiało „za wyjątkową odwagę osobistą wykazaną w walce”. Otrzymał również Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Medal Wojska po raz 1, 2, 3 i 4, Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy, Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939 i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 roku razem z żoną, doc. dr inż. Marianną Sankiewicz-Budzyńską, zostali uhonorowani medalami „Zasłużony w Historii Miasta Gdańska” przez prezydenta Gdańska.
