Rodzina Józefa i Wiktorii Ulmów stała się symbolem polskiej ofiarności w ratowaniu Żydów. Pomimo trudnej sytuacji materialnej, od 1942 r. w swoim gospodarstwie we wsi Markowa (na Rzeszowszczyźnie) udzielali oni schronienia ośmiorgu ukrywającym się Żydom. Niestety, najprawdopodobniej w wyniku donosu, Niemcy dowiedzieli się o tym. 24 marca 1944 r. w gospodarstwie Ulmów zjawili się niemieccy żandarmi i kilku podlegających im polskich policjantów. Niemcy w pierwszej kolejności zamordowali ukrywających się Żydów, a następnie rozstrzelali Józefa i będącą w siódmym miesiącu ciąży jego żonę Wiktorię. Nie oszczędzono również szóstki ich małych dzieci (Stasia, Basi, Władzia, Frania, Antosia i Marysi). Najmłodsze z nich miało półtora roku, najstarsze dziecko miało osiem lat.
13 września 1995 r. zapadła decyzja o odznaczeniu Józefa i Wiktorii Ulmów Medalem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata, w dowód uznania, że z narażeniem własnego życia ratowali Żydów prześladowanych w latach okupacji hitlerowskiej. 8 listopada 1995 r. decyzja ta została oficjalnie ogłoszona światu.