79. rocznica pierwszego transportu do KL Auschwitz

14 czerwca 1940 r. władze niemieckie skierowały - z więzienia w Tarnowie - pierwszy transport osadzonych do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Znalazło się w nim 728 Polaków - żołnierzy kampanii wrześniowej, członków podziemnych organizacji niepodległościowych, gimnazjalistów i studentów a także niewielka grupa polskich Żydów. Wszystkich rejestrowano jako więźniów politycznych i oznakowano obozowymi numerami, począwszy od numeru 31. 

Tego dnia na nowoprzybyłych oczekiwali – odznaczający się wyjątkową brutalnością  - członkowie SS oraz  więźniowie funkcyjni rekrutujący się spośród niemieckich kryminalistów  i przestępców, przewiezionych w końcu maja 1940 r. z KL Sachsenhausen. Jak wspominał jeden z osadzonych  - Kazimierz Albin  - pierwsze godziny w obozie nie pozostawiały żadnych złudzeń co do przeszłego losu więźniów: „za opór władzy, usiłowanie ucieczki – kara śmierci. Zdrowi i młodzi mają prawo żyć tu nie dłużej niż trzy miesiące. Wyjdziecie stąd przez komin krematorium”. 

W ciągu niespełna pięciu lat istnienia KL Auschwitz stał się jednym z największych miejsc izolacji Polaków. Łącznie osadzono w nim około 140-150 tysięcy więźniów narodowości polskiej, spośród których około 70-75 tysięcy poniosło śmierć. 

Dzień rocznicy pierwszego transportu Polaków do KL Auschwitz, decyzją Sejmu RP, jest Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady.

Na zdjęciu wagon kolejowy używany do masowych transportów ludności, eksponat Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.