78. rocznica męczeńskiej śmierci o. Maksymiliana Kolbe w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz

O. Kolbe, franciszkanin, misjonarz i wydawca, został zamordowany 14 sierpnia 1941 r. zastrzykiem z fenolu w bunkrze głodowym. Swoje życie oddał za bliźniego, dając najpiękniejsze świadectwo zwycięstwa człowieczeństwa w czasach pogardy dla ludzkiej godności .

Po ucieczce z KL Auschwitz jednego z więźniów, 29 lipca 1941 r., Niemcy zwołali wielogodzinny apel przy bloku 14. Zastosowali odpowiedzialność zbiorową, skazując na śmierć głodową dziesięć wyselekcjonowanych osób. O. Kolbe zaoferował swoje życie w zamian za jednego z wybranych, Franciszka Gajowniczka. Niemcy przyjęli tę propozycję.

Duchowny został osadzony w bunkrze głodowym, gdzie modlitwą dodawał otuchy pozostałym dziewięciu więźniom, tak jak on skazanym na śmierć w męczarniach. O. Kolbe przeżył najdłużej. Został dobity zastrzykiem z fenolu przez Hansa Bocka, funkcjonariusza obozowego. Po śmierci jego ciało zostało spalone.

Za swą heroiczną postawę, w 1982 r. papież Jan Paweł II ogłosił go świętym męczennikiem. Dzięki poświęceniu o. Kolbe, wojnę przeżył F. Gajowniczek.

To zwycięstwo przez wiarę i miłość odniósł ów człowiek w tym miejscu, które było zbudowane na zaprzeczeniu wiary – wiary w Boga i wiary w człowieka – i na radykalnym podeptaniu już nie tylko miłości, ale wszelkich oznak człowieczeństwa, ludzkości

Jan Paweł II, 7 czerwca 1979 r.