28 listopada 1943 roku rozpoczęła się Konferencja w Teheranie

Teheran od 28 listopada do 1 grudnia 1943 r. był miejscem spotkania trzech przywódców koalicji antyhitlerowskiej: Franklina D. Roosevelta (USA), Winstona Churchilla (Wielka Brytania) i Józefa Stalina (ZSRS). Była to pierwsza z konferencji tzw. Wielkiej Trójki, poświęcona realizacji planu pokonania III Rzeszy w wojnie światowej. 

Każda ze stron zadeklarowała dążenie do całkowitego zwycięstwa nad Adolfem Hitlerem i nie podejmowania prób zawarcia separatystycznego pokoju z Niemcami. Podjęto rozmowy o utworzeniu ciała międzynarodowego, które stałoby na straży pokoju światowego (Organizacja Narodów Zjednoczonych). Ustalono otwarcie we Francji drugiego frontu operacyjnego przez aliantów na rok 1944.

Konferencja teherańska miała kluczowe znaczenie dla dalszych losów Polski w II wojnie światowej i jej powojennego kształtu. Tereny przedwojennej II Rzeczpospolitej, na mocy podziału ustalonego w Teheranie, znalazły się w strefie operacyjnej Armii Czerwonej. Przy zachodniej granicy Polski miała się znajdować radziecka strefa okupacyjna, powstała na skutek pokonania Niemiec i ich podziału pomiędzy sojusznikami. Granica polska na wschodzie miałaby znajdować się na linii Curzona.

Na polecenie prezydenta USA, Franklina D. Roosevelta, liczącego na głosy amerykańskiej Polonii w zbliżających się wówczas wyborach, decyzje dotyczące Polski zostały utajnione.