119. rocznica urodzin Witolda Pileckiego

119 lat temu, 13 maja 1901 roku, urodził się Witold Pilecki, harcerz i oficer Wojska Polskiego, artysta i społecznik, konspirator i dobrowolny więzień KL Auschwitz, uczestnik Powstania Warszawskiego, żołnierz Kierownictwa Dywersji KG AK i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, współorganizator „NIE”; po wojnie zamordowany przez komunistów.

„Każda praca dla Ojczyzny jest dobrą”

Witold Pilecki urodził się w Ołońcu na terenie północno-zachodniej Rosji carskiej. Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Leliwa. Jego dziadowie brali udział w Powstaniu Styczniowym. Tata Witolda – Julian Pilecki był rewizorem leśnym w karelskiej tajdze, a mama – Ludwika zajmowała się domem. Witold miał czwórkę rodzeństwa (dwie siostry i brata). Od 1910 r. Pileccy mieszkali w Wilnie. Tu późniejszy rotmistrz w czasie nauki w szkole handlowej, wstąpił do konspiracyjnego harcerstwa.

Całe swoje życie Witold Pilecki podporządkował pracy na rzecz dobra Polski: walczył o jej granice po zaborach, bronił niepodległości Ojczyzny w wojnie z bolszewikami w 1920 r. i w wojnie z najeźdźcą niemieckim i sowieckim po 1 września 1939 r. Służył w Wojsku Polskim m.in. jako ułan. Przed 1939 rokiem wiódł szczęśliwe życie rodzinne, łącząc je z aktywnym działaniem na rzecz lokalnej społeczności w Sukurczach.

W czasie okupacji niemieckiej współtworzył konspiracyjną Tajną Armię Polską. 19 września 1940 r. rozmyślnie pozwolił się aresztować w łapance i wywieźć do KL Auschwitz. W piekle obozowym budował sieć konspiracyjną oraz dokumentował dramat uwięzionych i bestialstwo znęcających się nad nimi niemieckich oprawców. Po ucieczce z Auschwitz (kwiecień 1943) „Witold” sporządził szczegółowe raporty o niemieckim ludobójstwie obozowym.

Pilecki powrócił do walki zbrojnej w podziemnym wojsku polskim. W szeregach AK brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po jego upadku dostał się na krótko do niemieckiej niewoli, po czym wstąpił do służby w stacjonującym we Włoszech II Korpusie Polskim gen. Władysława Andersa. Jesienią 1945 r. na własną prośbę, został przerzucony do Polski tym razem okupowanej przez Związek Sowiecki. W kraju podjął działalność wywiadowczą.

Komuniści aresztowali go 8 maja 1947 r. Po bestialskim śledztwie i sfingowanym procesie sądowym, został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 25 maja 1948 r. Miejsce spoczynku rotmistrza pozostaje ciągle nieznane.

Fotografia: Witold Pilecki z żoną Marią i synkiem Andrzejem. Ostrów Mazowiecka 1932 r. Ze zbiorów Jacka Pawłowicza.