ŻYWA LEKCJA HISTORII - Spotkanie z kpt. Władysławem Dąbrowskim, uczestnikiem walk pod Monte Cassino

ŻYWA LEKCJA HISTORII - Spotkanie z kpt. Władysławem Dąbrowskim, uczestnikiem walk pod Monte Cassino

12 maja w sali kinowej Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku odbyło się spotkanie z kpt. Władysławem Dąbrowskim, żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, który w szeregach 15. Pułku Ułanów Poznańskich brał aktywny udział w walkach pod Monte Cassino. Podczas spotkania znany z wyjątkowo obrazowych opowieści kpt. Władysław Dąbrowski przedstawił swoją wojenną drogę – z rodzinnego Nowogródka trafił na zesłanie do Kazachstanu, wędrował przez Iran, Palestynę i Egipt aż do Włoch, by tam walczyć pod Monte Cassino.

 

Uczestnicy wysłuchali niezwykłych opowieści jednego z ostatnich żyjących świadków wydarzeń rozgrywających się na zboczach Monte Cassino. Wyjątkowego gościa w murach Muzeum przywitał dr hab. Grzegorz Berendt, dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Rozmowę z kpt. Dąbrowskim poprowadził mjr Waldemar Kowalski, kierownik Działu Dokumentacji Filmowej.

 

Po spotkaniu z kpt. Dąbrowskim edukatorzy muzealni przeszli z uczniami do sali edukacyjnej i omówili wybrane eksponaty dot. Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie oraz zaprezentują wybrane części wystawy głównej.

 

kpt. Władysław Dąbrowski - urodził się 6 października 1924 roku w Warszawie. Tego samego roku rodzina przeniosła się do Nowogródka, gdzie ojciec pana Władysława (były legionista) otrzymał posadę rusznikarza w policji. Spokojne życie rodzinne 17 września 1939 roku przerwała agresja sowiecka na Polskę. Nowogródek został zajęty przez Rosjan. Ojciec bohatera był internowany na Litwie. Wraz z matką i bratem 13 kwietnia 1940 roku Władysław Dąbrowski został deportowany do kołchozu im. Kirowa koło Noworosyjska w Kazachstanie. Tam ukończył kurs traktorzysty i przez pewien czas pracował w tym zawodzie. Po agresji niemieckiej na ZSRR i podpisaniu porozumienia Sikorski-Majski wstąpił do tworzącej się Armii gen. Władysława Andersa. Pierwotny przydział do wojsk pancernych zamieniono mu wkrótce na skierowanie do batalionu „S”, czyli do elitarnego oddziału o doskonałych walorach bojowych, który z czasem stał się podstawą do reaktywowania 15. Pułku Ułanów Poznańskich. Wraz z Armią Andersa przeszedł cały proces szkoleń i szlak bojowy, zajmując się rozpoznaniem i prowadzeniem wozów pancernych. Po zakończeniu wojny 24 lutego 1947 roku powrócił do Polski i zamieszkał na stałe w Gdańsku.