#WojennyDzień - Zakończenie bitwy pod Kockiem
5 października 1939 r. Polacy przegrali w bitwie pod Kockiem. Tym samym zakończyły się regularne działania zbrojne Wojska Polskiego z niemieckim najeźdźcą w trakcie wojny obronnej. Pomimo sukcesów w boju gen. Franciszek Kleeberg podjął decyzję o kapitulacji w związku z brakiem amunicji, środków opatrunkowych i żywności.
Bitwa pod Kockiem, trwająca od 2 do 5 października 1939 r. pomiędzy oddziałami Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” pod dowództwem gen. Franciszka Kleeberga a oddziałami XIV Korpusu Zmotoryzowanego gen. Gustava von Wietersheima zakończyła trwającą od pięciu tygodni wojnę obronną. W trosce o bezpieczeństwo swoich żołnierzy gen. Kleeberg samodzielnie zadecydował o kapitulacji. W ostatnim rozkazie podziękował im za walkę: „Wykazaliście hart i odwagę w czasie zwątpień i dochowaliście wierności Ojczyźnie do końca. […] Przywilejem dowódcy jest brać odpowiedzialność na siebie. Dziś biorę ją w tej najcięższej chwili – każąc zaprzestać dalszej bezcelowej walki, by nie przelewać krwi żołnierskiej nadaremnie. Dziękuję Wam za Wasze męstwo i Waszą karność, wiem, że staniecie, gdy będziecie potrzebni. Jeszcze Polska nie zginęła!”
6 października 1939 r. przed pałacem Jabłonowskich w Kocku gen. Kleeberg złożył kapitulację na ręce gen. Wietersheima. Do niemieckiej niewoli trafiło ok. 17 tys. żołnierzy Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, w tym 1255 oficerów i 4 generałów. Kleeberg trafił do obozu jenieckiego (oflag IV B) w twierdzy Königstein w Saksonii.
